kapot

Ook al zeg ik tegen iedereen die het maar wil horen dat een weblog geen dagboek is, vandaag heeft het wel die functie. Want ik ga een oninteressant verhaal houden wat ik vandaag heb gedaan. Leuke, grappige of pikante stukjes volgen later wel weer. Of niet.

Vandaag ging ik serious shoppen en stond om kwart voor tien dan ook in de stad. Ik heb nog nooit zo weinig mensen in de binnenstad van Utrecht gezien. Wat een weelde om niet te wachten voor een pashokje. Om wel 20 kledingstukken te kunnen passen. Meteen bij de kassa terecht te kunnen. Heerlijk. Toen het druk werd in de stad was ik al klaar en ging ik naar huis. De opbrengst:

- teenslippers;
- moccasins;
- 2 paar gehakte sandaaltjes;
- 3 linnen broeken;
- 2 rokken;
- 2 hempjes;
- 5 bloesjes;
- teenring;
- enkelbandje.

Ik ben dus een halve klerenkast rijker en een paar honderd euro armer.

Maar omdat dat nog niet genoeg was ging ik ook nog naar het tuincentrum en sloeg daar ook nog maar even voor een kapitaal aan bloemen en kussentjes in.

Ik weet het, ik weet het, niet interessant. Maar god o god wat had ik een fijne dag.

gilmore girls

Dat haat ik dus he. Echt waar. Haten. With a capital H. Dat ze groots aankondigen dat mijn favoriete programma weer terugkomt

EN DAT DAN HERHALINGEN ZIJN.

Dat dus. Dat haat ik.

kutterdekut

"Wat nou als", dat is wat ik vaak denk bij dingen die misgaan. Wat nou als Cocu iets meer richting had kunnen geven, Van Persie zijn borst vooruit had gestoken, Kuyt iets harder had gerend. Wat nou als...

Kutterdekutterdekut.

To sex or not to sex.

Een relatie heeft zo z'n voordelen. Naast de warmte, gezelligheid en meer van die onzin is het namelijk zo dat je altijd een sexpartner in de buurt hebt. Je strekt je hand uit en voila, je hebt sex. Want geef maar toe, de meeste mannen willen altijd wel. Om zijn lusten aan te zwengelen hoef je als vrouw bijzonder weinig moeite te doen. Tenminste, dat is mijn ervaring.

Als je als single sex wilt, ligt het toch iets anders. Je zult er iets voor moeten doen, al is het alleen maar je ex bellen dat je zin hebt. Maar omdat die relatie niet voor niets uit is, is sex met je ex op de lange termijn misschien niet zo'n briljant plan. En dus moet je andere gebieden gaan verkennen.

De Dare2Dare-party van vriendin K. kwam voor mij dan ook op een uitgelezen moment. Ik was wel toe aan een manvervangend middel. Ook was ik wel benieuwd naar die beroemde Tarzan. Maar voordat de consulente aan de speeltjes toekwam, moest ik me eerst door een overweldigende hoeveelheid cremes, olies en poedertjes heenworstelen. Niet bedoeld voor de singles - want in je eentje druipen van de olie is toch minder zinnenprikkelend. Ook de lingerie die daarna werd geshowd was niet aan mij besteed. Het hing allemaal prachtig op de hanger, maar ik hoefde het niet te passen om te weten dat het mij, met maat xl en cup 'te groot', niet zou staan.

Maar toen ging de grote doos open en kreeg ik te zien waarvoor ik kwam. Een eindeloze reeks vibrators, dildo's en cockrings passeerde de revue. En alhoewel het gezelschap elkaar niet of nauwelijks kende, werden alle speeltjes zonder gene uitgeprobeerd. De verschillende programma's en snelheden werden met elkaar vergeleken en zonder blikken of blozen werden ontboezemingen gedaan als: "ik heb nogal een sterke stimulatie nodig". Bijzonder, om te zien dat vrouwen binnen twee uur die grens van een taboe zo eenvoudig over kunnen steken.

Uiteindelijk heb ook ik besteld. Ik zal jullie in het ongewisse laten wat, maar over 3 weken kan ik trilllen in 32 standjes.

end of break

Een verliefdheid is het niet, het is verwarring. Bekend en vergeten, het heden en het verleden. Samen. En dat is raar, want hij hoort niet in mijn leven nu. Hij hoort helemaal niet in mijn leven, maar toch is ie er. In mijn gedachten en in mijn herinneringen. Maar net zoals een paar weken geleden zal dat vervagen. Zolang ik hem maar niet nog een keer zie.

Maar goed, einde logpauze dus. Want life goes on. En dat blijkt ook wel, want ik ben nu al een jaar lang aan het loggen. Op de kop af.

kater

Ik wil wel loggen, maar ik weet dat hetgeen mij nu bezig houdt voor een aantal van jullie aanleiding zal zijn om kritiek te leveren. En dus schrijf ik er maar niet over, maar tegelijkertijd weerhoudt het mij om over andere dingen te schrijven.

Ik houd dus een logpauze, totdat ik mijn ervaring van vrijdagnacht heb verwerkt.

altijd leuk

Mijn bazin is ernstig ziek. Dat maakt haar wel zielig, maar helaas niet aardiger. Was ze voorheen al rechtdoorzee, tegenwoordig vuurt ze haar gifpijlen in alle openheid op me af:

"Zeg, Cee, ben je nu aan het vermageren of word je dikker?
- "Uhuh? Hoezo?"

"Nou, je zegt wel dat je aan het vermageren bent, maar volgens mij word je steeds dikker".

En bedankt maar weer.

World Press Photo

Al jaren wilde ik erheen en nooit ging ik daadwerkelijk. Vandaag wel. Het was mooi. Afschuwelijk. Indrukwekkend. Prachtig. Zoveel woorden, zo tegenstrijdig. Bij de helft van de foto's had ik tranen in mijn ogen, van afschuw of verdriet.

World Press Photo, u kunt dit jaar er nog 3 dagen heen. Ik zou het doen, als ik u was. Al was het alleen maar om u gelukkig te prijzen met uw relatief eenvoudig leven, waarin u een huis heeft om u warm te houden. Eten en drinken om u in leven te houden. En vrijheid om ervan te genieten.

WK

Omdat ik er niet over schrijf lijk het alsof ik helemaal niet in het WK zit hier, maar dat is niet zo hoor. Ik kijk alles, alle wedstrijden. Smeets, Youri en Van Gelder kijken me elke avond aan vanaf de buis en 's nachts kijk ik ook nog de herhaling van Villa BVD. And I love it.

Ik dacht, ik laat het u even weten.

Levensverzekeringen (2)

Ik begreep er niets van. Ik vond het stom. Ik vond het niet interessant en - nog het belangrijkste - ik vond het niet relevant. Ik had al uitgerekend dat ik met twee vieren nog steeds voldoende stond, maar het werden uiteindelijk een 6,5 en een 7,5. U begrijpt, ik klaag niet, maar snappen doe ik het ook niet.

Never again

Naar aanleiding van de terugkerende comment op mijn vorig stukje doe ik iedere bezorgde lezer hierbij de heilige belofte dat ik

Nooit Meer Thuis Af Zal Spreken Bij Een Eerste Date.

Gerustgesteld?

Tim

Hij leek zo leuk. Mijn Tim. Ik had ontelbare foto's van hem gezien en we hadden zeker 20 uur aan msn erop zitten. Het klikte en het kon dan ook niet fout gaan. Dacht ik.

Toen hij vrijdagavond belde en vroeg of hij misschien die avond al langs mocht komen zei ik snel ja. Ik kon niet wachten om hem te zien, maar vroeg wel om twee uur voorbereidingstijd. Om mijn huis op te ruimen, het bed te verschonen (je weet maar nooit) en me op alle mogelijke plaatsen te scheren ( je weet maar nooit).

Om tien uur luidde de bel en rende ik verwachtingsvol naar beneden. Met een grote zwaai deed ik de voordeur open en het liefst had ik 'm meteen dichtgezwaaid. Wat was ie klein! Wat een lelijk pak had ie aan! Het was helemaal geen lekker ding! Het was een Turk! Maar uiteraard vroeg ik 'm binnen en begon toch maar een gesprek.

Hij vertelde dat hij inderdaad geen Tim heette en dat hij in 1990 vanuit Turkije in Belgie was gaan wonen met zijn Belgische vrouw. Verder discussieerden we want we waren we het wer-ke-lijk nergens over eens. Niet over hoe je honden moest corrigeren, hoe je kinderen moest opvoeden, hoe een ideale relatie uitzag, hoe je een eigen zaak moest opstarten. Toen hij opbiechtte twee puberende kinderen te hebben ("maar die hebben hier toch niets mee te maken?") was voor mij de maat vol. Binnen twee minuten stond ie buiten. Op mijn vraag waar hij zijn auto had geparkeerd, antwoordde hij dat hij was gebracht. Ik vroeg 'm niet eens om binnen op zijn lift te wachten.

Exit Tim. Of Tarkan, of hoe zijn naam ook is.

date

Nog niet zo heel lang geleden schreef ik dat ik nog nooit een date had gehad met een onbekende. Ik kende mijn vriendjes altijd allang voordat het mijn vriendjes werden. En dat had zo z'n voordelen, want het o-mijn-god-wat-moet-in-godsnaam-zeggen-en-o-jee-hij-vindt-me-niet-leuk-gevoel was dan niet aanwezig. Want dat ze me leuk en lekker vonden, dat wist ik al wel.

Dat is nu anders, want ik heb morgen een date met een onbekende. O Mijn God, ik heb een date. Ik denk niet dat ik kan slapen vannacht.

Update: date is verschoven naar vanavond. Heb 'm net achter de rug. Het was een fiasco en dat is dan een understatement. Het goede nieuws is dat ik morgen wel gewoon naar mijn feestje kan. Daar word ik dan wel weer blij van.

waarom het zo mooi is om advocaat te zijn

Het was vandaag de zesde zitting in deze zaak. De zaak waarin ik namens een vader keer op keer hartstochtelijk pleitte voor de terugkeer van zijn dochter in zijn gezin. De vader is een boom van een kerel, ietwat imponerend en een beetje eng. Maar gaandeweg leerde ik hem steeds beter kennen en nu weet ik dat ik altijd een beroep op hem zou kunnen doen. Als ik een imponerende enge man nodig zou hebben.

Vandaag kwam het verlossende woord van de rechter. Zijn dochter mag over drie weken naar huis. Direct na de uitspraak brak mijn client. Bijna letterlijk. Grote tranen biggelden over zijn wangen en met zijn kolenschoppen veegde hij ze kinderlijk weg. Met gebalde vuisten.

Zojuist kreeg ik nog een sms van hem:

Jy bedankt zonder jou had het niet gelukt ik vindt jou echt een top advocaad en ook een hele lieve vrouw bedankt voor het vertrouwen in my ik voel me nu niet zo slechte n vader meer

Ik heb het mooiste vak van de wereld.

blauwtje

In het internetdatingwereldje gedraag ik mij net zo als in het echte leven. Ik laat me versieren en ik doe zelf niets. Ik verstuur geen hartjes of mailtjes, ik reageer alleen op wat er binnenkomt. En dat bevalt me best, want geloof me: niets is beter voor je ego dan dagelijks 10 geinteresseerden. Ook al zijn het haast nooit mijn types.

Eergisteren kreeg ik weer een mailtje, van ene Joey. Hij vond me grappig - dank u, dank u - en ik antwoordde dat ik dat inderdaad was. Daarop reageerde hij weer op een van mijn foto's bij mijn profiel:

"hoofddoekjes zijn zo meisjesachtig. je hebt daardoor behoorlijk afgedaan."

Waarop ik reageerde op zijn foto:

"nee, een petje is volwassen, duhuh".

En weet je wat hij toen deed? Hij stuurde me het standaard afwijzingsmailtje. Uiteraard deed ik meteen hetzelfde - als ie me toch al meisjesachtig vindt, mag ik ook best kinderachtig reageren.

Maar wat ik nu niet begrijp: waarom eerst mij mailen en me dan afwijzen?

internetdating

"Waarom ook niet", dacht ik vannacht om een uurtje of 1. Toen ik voor de zoveelste keer een popup van een internetdatinggedoe kreeg. Ik schreef me in, keek een uurtje rond en vond het maar gek. Want ik heb eigenlijk altijd heel erg afgegeven op internetdaten. Het leek me een slap aftreksel van de echte wereld en ik vond het maar een zwaktebod. Als je daaraan meedeed, kon je in real life dus kennelijk niemand vinden.

Vanavond keek ik weer en tussen de 100 mailtjes van creeps, sukkels en viezeriken zat toch wel een aantal leuke mailtjes. Na een eerste screening raakte ik met iemand aan de 'praat' en zat uiteindelijk vijf uur lang met hem op MSN. Of hier nu iets uit voortvloeit of niet: hierbij herzie ik mijn mening over internetdating. Het is hartstikke spannend en bijna net zo leuk als in de kroeg.

vriendschap

Vriendschappen hebben zo hun eigen vormen. Met de ene vriend sport je - nou ja, ik niet, maar ik heb me laten vertellen dat sommige mensen dat doen- en met de ander kijk je een filmpje. Vriend O. en ik hebben in de loop der jaren de rol van 'het geweten' van de ander overgenomen. Wij zeggen elkaar de waarheid en dat houdt in dat je de dingen zegt die de ander niet wil horen. Zo wijs ik hem er al een jaar op dat hij moet stoppen. Ik zal niet zeggen met wat, maar hij moet stoppen. Hij wil het niet horen en dus blijf ik het zeggen. Omdat ik weet dat ik gelijk heb. Omdat ook hij weet dat ik gelijk heb.

Met ex W. heb ik inmiddels een voorzichtige vriendschap opgebouwd. Dat valt ook niet te voorkomen, nu ik hem iedere week twee keer zie. Bij het brengen en halen van onze labrador Bo, want daarmee heeft hij een omgangsregeling. En zo komt het dat hij hier iedere week wel een avondje zit. TV te kijken, of een colaatje drinken. Wat wij vroeger vaak samen deden was voetbal kijken. Nee, niet de Nederlandse competitie, die kan me werkelijk gestolen worden, maar het Nederlands elftal. Onder de 21, boven de 21, het kon ons niet schelen. Zodra Oranje speelde, waren wij van de partij. En schreeuwden we ons de longen uit het lijf. Bij fouten, bij goals, bij een counter. Wij schreeuwden wat af.

Zojuist haalde Oranje onder de 21 de finale. En instinctief belde ik W. Wij blijven nu eenmaal Oranje-broeders. Exen of niet.