net niet

Hoe kan het toch dat mij sommige dingen niet lukken, terwijl het anderen zo eenvoudig afgaat? Of nog beter: dat het bij anderen eruit ziet zoals ik het zelf ook voor ogen had, maar het mij nóóit zo lukt?

Je weet niet waar ik het over heb? Nou, dan heb ik wel een voorbeeld.

Toen ik gisteren mijn huis verliet, zat mijn haar in een grote clip. Lekker nonchalant, hier en daar wat piekjes. Precies zoals ik het bij anderen nog wel eens zie en waarbij ik dan denk: wat leuk. Ook had ik mijn wimpers voor de gelegenheid eens flink geverfd, want dat had ik een dag eerder bij een meisje gezien en haar ogen spatten zowat uit haar hoofd. Maar dan op een leuke manier.

Drie uur later, toen ik op mijn werk naar de plee ging en in de spiegel keek, schrok ik oprecht. Nog niet eens zozeer van het dood vogeltje dat op mijn hoofd was geland, maar van mijn ogen. De veel te dure waterproof mascara had kennelijk niet kunnen voorkomen dat het boeltje was gaan klonteren. In feite had ik op beide ogen één hele dikke wimper.

Mag ik nog blij zijn dat ik drie uur heb gedacht dat ik er leuk uit zag.

C.

Allereerst is er heuglijk nieuws dat jullie werkelijk niets aangaat maar waarvan ik zelf nogal blij word: vriendin C. is aan de man. En niet zo'n beetje ook. Zijn naam is W. en wij zijn allemaal zeer verheugd met hem. Hoezee, hoezee, hoezee.

Eigenlijk heb ik geen wezenlijk ander nieuws, dus daarom maar een verhaaltje over diezelfde W. Want hij en ik gaan way back. Niet als vrienden, noch als kennissen. Nee, wij verkeerden gewoon in dezelfde kringen, namelijk in die kring die 'de studentenvereniging' heet. Ook had hij begin jaren negentig een kortstondige relatie met mijn toenmalige beste vriendin I.

Ik had in die tijd een soort van relatie met een soort van vriend van hem, F. Dat was op zich een leuk idee - alhoewel het principe van de dubbeldate destijds véél te burgerlijk was - ware het niet dat F. zijn vriend in alles probeerde te kopiëren. Zo bracht F. exact hetzelfde cadeau voor mij mee als W. eerder voor I. had gedaan, want 'ik had daar zo enthousiast op gereageerd' (Ja, en? Dan wil ik toch niet óók een witte knuffelbeer?). Verder was hij heus wel lief voor me, maar omdat ik in die tijd op hufters pleegde te vallen was al die liefde en aandacht niet aan mij besteed.

Zoals u raadt: de rela met F. heeft niet lang mogen duren. Overigens lag het einde ervan uitsluitend en alleen aan de rode slip die hij op een nacht droeg. Een soort van tangaslip. Toen was de soort van relatie soort van voorbij.

11vaande11

Jarenlang deed ik net alsof ik er niet vandaan kwam. Ik woonde in Utrecht en mijn verleden deed er niet toe. Het ging immers om het 'nu' en nu was ik een Utrechtse.

Maar dat is allemaal veranderd. Steeds vaker voel ik me een Limburgse, ben ik trots op Limburgse gebruiken en ik vier de Limburgse feesten enthousiast mee.

En zo ook gisteren. Het was de 11vaande11 en ik was erbij op het Vrijthof. Met Beppie Kraft, de Jansebaggeband, Erwin etc. etc. Het zegt jullie allemaal niets, maar mij wel. Mam, het was geweldig. Kus!

is this serious?

Top tien van belachelijkste Britse wetten

1. Het is illegaal te overlijden in de Houses of Parliament.

2. Het is een daad van verraad een postzegel met daarop de beeltenis van de Britse koning of koningin ondersteboven te plakken.

3. Het is in Liverpool een vrouw niet toegestaan topless in het openbaar te zijn behalve als ze werkt als bediende in een winkel voor tropische vissen.

4. Het eten van mince pies (pasteitjes) op eerste kerstdag is verboden.

5. Als iemand op uw deur in Schotland klopt en uw toilet wil gebruiken, bent u verplicht deze persoon binnen te laten.

6. In het Verenigd Koninkrijk mag een zwangere vrouw overal waar ze maar wil haar behoefte doen, ook in de helm van een politieman

7. Het hoofd van elke dode walvis die wordt gevonden op de Britse kust wordt automatisch eigendom van de koning, de staart gaat naar de koningin.

8. Het is illegaal de belastinginspecteur hetgeen je niet wilt dat hij weet, niet te vertellen. Maar het is legaal hem informatie niet te vertellen waarvan je het niet erg vindt dat hij het weet.

9. Het is niet toegestaan de Houses of Parliament te betreden in harnas.

10. Het is legaal een Schot binnen de oude muren van de stad York te vermoorden, maar alleen als hij pijl en boog bij zich draagt.

(c) ANP

boekenclub

In april startte ik 'mijn' boekenclub. Lezen en praten over boeken, het leek mij leuk.

En ik had gelijk, want het ís ook leuk. Al was het maar omdat er van elke bijeenkomst 10% wordt gesproken over boeken en 90% over mannen in het algemeen en onze - nieuwe - liefdes in het bijzonder. Ook wordt er stevig geroddeld over weblogland en al het andere wat ons vrouwen kan be(ont)roeren. En dat dan alles onder het genot van culinaire hoogstandjes - bij de anderen, niet bij mij. Bij mij krijg je gewoon chips - en drank.

En wat nou zo fijn is, er is weer plek!

Dus:
* Hou jij van boeken?
* Heb je een interessant liefdesleven?
* Of heb je gewoon een leuk leven waar je over wilt vertellen?
* Heb je geen psychische bezwaren tegen roddelen?
* En woon je zo ongeveer in de Randstad?

Mail me en join us.

Geen fijne dag

Ik was wat te vroeg bij de Rechtbank en hing daarom doelloos rond. Roken was altijd de ideale manier om die tijd te doden en was voorheen zelfs een reden om ergens te vroeg te komen. Dat verzetje is mij niet meer gegund - je merkt, mijn innerlijke strijd om de sigaretten is nog niet gestreden - en dus kon ik niet anders doen dan hangen op en aan de balie van de bode. Het hangen waar pubers het alleenrecht op denken te hebben.

Al hangend - ik kauwde geen kauwgum, maar het had prima in het plaatje gepast - meldde zich een dame bij de bode. Ik kende 'r niet, maar het bleek de rechter in mijn zaak te zijn. Een rechter met vuurrood haar en een wapperende seventies rok waarop ik alle kleuren van de regenboog zag en zelfs een aantal kraaltjes. Kennelijk stelde ze een domme vraag aan de bode, want deze rolde met zijn ogen. Weliswaar achter haar rug, maar toch.

Die domme vraag was een voorbode. Want ook tijdens de comparitie stelde ze domme vragen. Ook was ze vooringenomen, bejegende ze mijn cliënt zeer onheus en schoffeerde ze mij ook nog even, along te way. Maar dat was allemaal nog wel te verstouwen geweest, als ze mijn cliënt zijn gelijk maar had gegeven. Maar helaas. Operatie mislukt én patiënt overleden.

Omdat mijn grote vriendin die avond wederom de les van mijn beul in hotpants zou overnemen, besloot ik niet te shapen. In plaats daarvan ging ik een fit-test doen. Een test om te zien hoe fit je bent, of hoe ver je bent van enige fitheid. De begeleider vertelde ons vooraf dat de uiteindelijke uitkomst zou variëren tussen een score tussen 1 en 7 en dat we ons niet zouden hoeven te schamen als we tussen de 2 en 3,5 zouden scoren. Want dat was gemiddeld.

Ik scoorde een 1,2. Dat hoorde ik overigens net nadat hij mij vrolijk had geïnformeerd over mijn gewicht. Een gewicht een walvis niet zou misstaan. Vooruit, een walvis met kleren aan.

N.B. Nee, dat zei hij uiteraard niet, dat van die walvis. Dat was mijn eigen conclusie.