shape

Ik sport nog steeds. Nou, laat ik niet liegen: ik sport weer. Na een pauze van twee maanden - die niet geheel toevallig samenviel met de periode dat ik als vanouds rookte - ben ik drie weken geleden weer begonnen.

Met veel gezucht en gesteun en de broodnodige aanmoedigingen van lief B. - "ik ben zo trots op je" of "wat goed van je" of whatever does the trick - sleep ik mezelf twee keer per week naar de sportschool. Om daar afgebeuld te worden door een instructrice die niet zou misstaan als drill sergeant in het leger. Liet ik me eerst misleiden door haar blonde schattige staartjes en kleurige hotpants: inmiddels weet ik dat ze gewoon een beul in bloemetjesmotief is.

Maar ik kan 't van haar hebben. Ze lacht er namelijk vrolijk bij, ze praat niet onnodig veel en elk nieuw pasje kondigt ze ruim van te voren aan. Na afloop ben ik altijd blij, moe en voldaan. Ik kamp in ieder geval niet met moordneigingen.

Het kan ook anders. Dat bleek een paar maanden geleden, toen een andere vrouw de les van mijn lieve hotpantsbeul overnam. Binnen 2 minuten vond ik haar stom. Na 10 minuten voelde ik een lichamelijke afkeer en na een half uur had ik zin om die kwebbelende mond dicht te nieten.

Gisteren zou ik sporten. Vlak ervoor kreeg ik een sms van vriendin K.

"Als je van plan bent te komen: dat vreselijke mens is er"

Dat was voldoende om af te zien van het hele idee van sporten. Een half uur later smste K.:

"Ik haat r".

Het verhaal gaat nergens heen, dat begrijp je. Maar ik vond vooral K's laatste berichtje zó grappig dat ik het met je wilde delen.

Three weeks, one day, 13 hours,
676 cigarettes not smoked,
saving € 135,38.