musical

W. en ik zijn niet zo'n liefhebbers van musicals. En dat is dan een understatement. Als mensen zonder aanwijsbare reden gaan zingen, krimpen wij van schaamte ineen. Als het publiek dan ook nog eens en masse gaat meezingen, rennen wij het liefst de zaal uit. Maar daar hebben we het lef dan weer niet voor.

Het is dan ook vreemd dat wij vaak al zingend dingen tegen elkaar zeggen. Als de een 'n sigaret wil, vraagt ie dat met luid gezang. Eerst was dat nog een heel lied: "Mag ik een sigaretje, sigaretje, sigaretje. Maaaaaaaaaaaaaaaaaaaag ik een sigaretje, sigaretje, sigaret. En dan natuurlijk net zo lang doorgaan totdat je de sigaret krijgt. Inmiddels zingen we het liedje niet meer helemaal, maar houden we het bij een langgerekte "Maaaaaaaaaaaaaaaaag".

Ja, ik weet het. We zijn langzaam rijp voor het gesticht. Maar naar musicals gaan we mooi niet meer.

het is wat, een gedicht bij CeeBee

Ik ben niet zo'n fan van gedichten. Ik heb er het geduld niet voor en ik snap het vaak niet. Maar van deze krijg ik telkens weer kippenvel. Mocht je je afvragen waar je het eerder hebt gehoord: bij Four weddings and a funeral.

Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.

Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead,
Put crepe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.

He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last forever: I was wrong.

The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood.
For nothing now can ever come to any good.

W. H. Auden

Tref

De eerste werkdag na mijn vakantie beleef ik altijd in opperste ontkenning. Werken? Wie? Ik? Nee, toch? Mijn bazin heeft hetzelfde en zij heeft hiervoor een ideale oplossing bedacht: de Anonieme Dag. Ik had 'm gisteren. Ik was er wel, maar niemand die het wist. De Rechtbank niet, de advocaten wederpartij niet en mijn clienten al helemaal niet. Wat onwennig drentelde ik wat door mijn kantoor en snuffelde doelloos in mijn dossiers. De stapels deelde ik in categorieen (niet dringend, dringend, spoed, BRAND!!!) en deed daar vervolgens niets mee. Uitstel in optima forma.

Waar ik wel veel aandacht aan besteedde was mijn mail. Natuurlijk niet de zakelijke, die schoof ik ongelezen in een mapje. Tsskt, alsof ik daar psychisch al toe in staat was. Nee, de leuke mail. Ik werd blij van de uitnodigingen voor etentjes, theater, feestjes en kraamvisite. Vooral de uitnodiging voor een OudeLullenBorrel van mijn oude studentenvereniging beurde me op. Ik heb nu al zin om weer even student te zijn. Te vergeten dat ik alweer zeven jaar werk. Belasting betaal, een auto heb en samenwoon. Kortom, dat ik stevig deelneem aan de grote burgerlijkheid.

Ik kreeg accuut zin om te werken en ging alsnog als een wervelstorm door mijn dossiers. Ironisch.

Bo (2)

We kwamen terug van vakantie en gingen dezelfde dag Bo ophalen bij de ouders van W. Bij aankomst sprong hij wild van enthousiasme om ons heen en schudde vrolijk met z'n kont. Hij zag er gezond en blij uit. Gewoon. Zoals altijd.

Na een paar koetjes en kalfjes duwde de moeder van W. ons een grote kaart in de hand en gebaarde ons om op de bank te gaan zitten. Ik dacht nog: "Goh, wat leuk, een verrassing". Totdat ik de kaart ging lezen. W.'s moeder had het niet op kunnen brengen het ons te vertellen. Daarom had ze het maar opgeschreven.

Bo was dagen ziek geweest. Heel erg ziek. Hij had bloed gepoept. Hij had bloed gebraakt. Hij wilde niet eten. Niet drinken. Ze hebben gevreesd voor zijn leven.

Aan het einde van de kaart stond er op mijn hart een ijslaagje. En het is nog niet gesmolten.

er is er een jarig

Gefeliciteerd Mam. Nog eens 70 doen?

ajax

Bij aanvang van het duel Ajax -Arsenal word ik met harde hand naar de slaapkamer gedirigeerd. Als ik zo nodig wil bellen, dan wil hij het niet horen. Hij moet zich concentreren want het is een Belangrijke Wedstrijd. Terwijl ik in de slaapkamer ronduit vertel, waarschuwt O. me zachtjes aan de telefoon."Oh, het is 1-0". Met een beetje hoop vraag ik nog: "positief of negatief?". Het was negatief.

W. reageerde nog vrij volwassen. Hij gaf geen kik. Maar toen ik zojuist op de plee zat sloeg me de schrik om het hart. Met een oerbrul liet W. me vanaf de huiskamer weten wat hij ervan vond. "Er Staat Toch Geen Keeper! Scoor dan! Scoor dan! *#!@#R!!!!!

Het normale leven is weer begonnen. En terwijl ik dit schrijf krijgen ze ook nog een penalty tegen. Ik denk dat ik even iemand moet troosten.

toch een kleine diapresentatie

Raar woord. "Hoe". Zeker als je het 8 keer in een logje gebruikt.

Dit is de zesde keer dat ik dit postje begin. Ik probeer telkens weer kort en bondig te vertellen hoe gaaf het was. Hoe warm en broeierig. Hoe groen de rijstvelden waren en hoe zwaar de jungletrack voor dit rokend meisje was. Hoe mooi de zee was en hoe heet de zon. Hoe gek de gekte van Bangkok was en hoe lief mijn lief was.

Maar het lukt me niet. Ik kan niet bondig zijn. Deze vakantie verdient een ellenlang reisverslag. Met slaapverwekkende dia's. Dat zal ik jullie niet aan doen. Ik hou het dus maar bij gaaf. Het was gaaf.

holiday

Je kijkt ernaar uit. Maandenlang. Vakantie. Uitslapen en lekker eten. Zwemmen en liggen in de zon. Dingen zien en beleven, maar ook weer niet te veel. Het moet wel vakantie blijven. En dan laat je een poep en een scheet en dan zit je weer op de bank.

Ik ben weer thuis. Moet nog even aan het idee wennen.

bye bye

toeval

Bij Oh! plaatste ik een comment over toeval. Naar aanleiding daarvan vroeg ik me af of ik nu in toeval geloof. Ik heb een tijd gedacht dat ieders leven geleid werd naar aanleiding van een blauwdruk. En dat alle zijwegen die je insloeg, je toch weer leidden tot jouw eigen pad. Een soort spirituele Tom Tom Go.

Maar eigenlijk geloof ik dat niet meer. Dat heb ik wel vaker, dat ik een mening uit waar ik niet helemaal meer achter sta. Maar dat ik daar wel aan blijf vast hangen. Omdat het een leuke mening is. Of afwijkend. Of origineel.

Maar hoe dan ook, soms zijn dingen wel heel erg toevallig. Zo ben ik op tentamens vaak gered door het wetboek dat op de juiste pagina opensloeg. Ook verdwaalde ik ooit in Amsterdam, maar vond in een uithoek de schoenen waar ik de hele dag tevergeefs naar op zoek was. En vandaag bedacht ik me bij het nemen van een foto dat ik de oplaadbare batterijen niet moest vergeten. En dat alleen maar omdat ik een foto van de mooie lucht maakte.

Toeval bestaat. En het kan soms erg handig zijn.

ik mis 'm

We zouden eerst nog met hem wandelen. Dan pas zouden we hem wegbrengen. We praatten wat en er leek niets aan de hand. Maar in mijn gedachten doemde telkens hetzelfde beeld op. Bo, zielig in een klein hokje. Ik wilde het liefst nog wat uitstel, maar het moest toch gebeuren. Hij moest naar het Dierenpension.

Toen ik hem in zijn hok deed gaf ik hem een aai en prevelde een paar lieve woorden. Ik liep weg met de woorden van mijn moeder in mijn hoofd. "Weglopen en niet meer omkijken". En dat deed ik. Maar de tranen zaten hoog. En nog steeds.

De vakantievoorpret-graadmeter staat op dit moment negatief.

studenten

Toen ik studeerde, voelde ik mezelf behoorlijk stoer. Ik dronk veel en rookte nog meer. Ik ging bij uitzondering naar hoorcolleges, liep tijdens werkgroepen de kantjes ervan af, maar studeerde me voor de tentames het gompes. Met succes.

De mode van de student was toen een spijkerbroek (maat XL: van bier word je dik), met een lichtblauw overhemd. Variatie op thema was nog wel mogelijk. Bijvoorbeeld een lichtblauw overhemd met streepjes. Of ruitjes. Toen ik lid werd van verschillende commissies van mijn studentenvereniging, droeg ik op het overhemd dan nog een jasje of giletje van de desbetreffende commissie. En op hoogtijdagen droeg ik een mantelpakje.

Vandaag zag ik twee studenten fietsen. In een goedkoop zwart pak, met limoengroene giletjes. Waarschijnlijk voelden ze zich heel stoer. Ik vond ze aandoenlijk. Aandoenlijk en erg jong.

En daardoor voelde ik me weer erg oud.... *snik*

stilte

Tja, daar zit ik dan. Overal waar ik kijk, zie ik leegte. Een lege vergadertafel, een leeg bureau, een leeg postvak (zowel digitaal als in real life). Leeg.

Ik zou werkelijk niet weten wat ik zou moeten doen. Misschien moet ik mijn vakantie maar twee uur eerder laten beginnen..

Diva

Mijn kantoor ligt aan een groot winkelcentrum. In dit winkelcentrum wordt altijd muziek gedraaid. Zachte muziek, type skyradio. Meestal moet je goed luisteren, wil je horen welk liedje het is.

Zojuist zat er een ballorig type achter de draaitafel. Of achter de cd-speler. De muziek galmde door het nog lege winkelcentrum. Geen muzak of skyradio. Nee, snoeiharde opera. Toen de schuifdeuren zich voor mij openden, voelde ik me dan ook een operadiva die het podium besteeg. In gedachten zong ik een prachtige aria.

word verification

Sorry. Vanaf nu stomme lettertjes intypen voordat je kunt antwoorden.

Groeten,
de redactie

Familie

Een paar jaar geleden had ik een reunie van familie van mijn moederkant. Als je een reunie nodig hebt om je ooms en tantes weer te zien, geeft dat te denken over de hechtheid van je familie. Die is bar slecht. Tenminste, mijn gehechtheid aan familie is slecht.

Ik zie ze nooit en ik spreek ze nooit. Deels uit eigen keuze, deels ingegeven door omstandigheden. Al puberend zette ik me af tegen de verplichte visites en mijn aanwezigheid op familiefeesten. Na verloop van tijd hadden mijn ouders geen zin meer in het steeds terugkerend gevecht. Ik hoefde niet meer mee. En ik ging dus ook niet meer mee.

De jaren zijn ongemerkt voorbij gestreken en slechts bij hoge uitzondering zie ik mijn ooms en tantes. En als ik ze dan weer zie, schrik ik van de nieuwe rimpels en groeven in hun gezichten. De jaren hebben hun niet verwend. Behalve tante S. (of J., ligt eraan in welke provincie ze zich op dat moment bevindt). Zij tart als altijd de wetten van de ouderdom.

En nu hoor ik dus dat zij mijn weblog leest. Misschien wil ze haar schoonheidstips wel met ons delen:)