ik mis 'm

We zouden eerst nog met hem wandelen. Dan pas zouden we hem wegbrengen. We praatten wat en er leek niets aan de hand. Maar in mijn gedachten doemde telkens hetzelfde beeld op. Bo, zielig in een klein hokje. Ik wilde het liefst nog wat uitstel, maar het moest toch gebeuren. Hij moest naar het Dierenpension.

Toen ik hem in zijn hok deed gaf ik hem een aai en prevelde een paar lieve woorden. Ik liep weg met de woorden van mijn moeder in mijn hoofd. "Weglopen en niet meer omkijken". En dat deed ik. Maar de tranen zaten hoog. En nog steeds.

De vakantievoorpret-graadmeter staat op dit moment negatief.