shape

"Hebben jullie het al eens eerder gedaan?"
K. en ik schudden gedwee ons hoofd. We keken nog net niet naar de grond.
"Maakt niet uit. Doe mij maar gewoon na".

Daarop wandelde ze weg. Nee, ze huppelde weg. Blonde haren in twee staartjes. Een bloemen-hotpants en een hempje. En een headset. Het was onze instructrice. Die onze body in shape zou gaan brengen.

Al snel stampte de muziek door de ruimte en deed ze de passen voor. En rechtsvoor. Rechtsachter. Armen omhoog. Opzij. Schuin omhoog. Naar rechts. De commando's vlogen ons om de oren en K. en ik probeerden uit alle macht ze op te volgen.

Na tien minuten verzuchtte ik binnensmonds "hoe lang die f*cking warming up nog zou duren". Een half uur, zo bleek later. En na dat half uur was er van mijn oorspronkelijke enthousiasme niets meer over. Mijn hart bonkte op topsnelheid en er liep zweet op plaatsen waar dat niet de bedoeling was. En toen moest het eigenlijke werk nog beginnen.

Allejezus. Ik heb nu al spierpijn.

Een stokje kreeg ik. Van Polle. En het zijn deze keer geen huis-tuin-en-keuken-vragen hoor. Er moest daadwerkelijk worden nagedacht en dat heb ik dan ook gedaan.

1.Lichamelijk genot

De 5 seconden vlak voor het slapen gaan, als ik voel dat ik weg zal glijden. Het tintelend gevoel in mijn benen na het sporten (overigens niet te verwarren met het sporten zelf, dat kan ik geen lichamelijk genot noemen). De warme gloed in mijn slokdarm bij een eerste slok rode wijn.

2. Intellectueel genot.

Een pracht-dagvaarding opstellen, waarvan ik meteen voel dat het goed zit. Een mooi stukje schrijven. Me verliezen in een goed boek of film, zodat ik mijn eigen omgeving vergeet en mij elders waan.

3. Culinaire hoogtepunten.

Hmm. Dit is een moeilijke. Van mijn eigen hand is nog nooit ook maar 1 culinair hoogtepunt gekomen. Ik houd niet van koken, heb er het geduld niet voor en ik kan het ook niet. Verder kan ik van alles genieten, of het nu een zak patat is of de duurste eendebout.

4. Artistiek genot.

Schrijven.

5. Grondige hekel.

Achterbakse mensen. Leugenaars. Regen. Lege zondagen. Bo die zich in een karkas van een vogel draait zodat de geur wekenlang in je huis blijft hangen. Vaatwasser uitruimen. Benen scheren. Haar fohnen. Tanken.

6.Waar kan je van genieten?

Van mijn vrienden. Van mijn ouders. Van een opgeruimd huis. Van dankbare clienten. Van goed werk doen. Iemand anders gelukkig maken. Voor iemand zorgen. Dingen regelen. Van relaxte avonden. Van gelijkgestemde zielen. Van de slappe lach. Van winkelen. Van nieuwe kleren. Van naar de kapper gaan. Van een massage. Van lepeltje lepeltje liggen. Van schoon beddegoed. Van donkere winteravonden. Van lichte zomeravonden. Van vrije dagen. Van vakantie. Van fijne tv-series. Van niets-moeten-alles-mogen. Van mogen zwijgen zonder ongemakkelijke stiltes. Van een kopje koffie in de ochtend.

7. Wie of wat maakt je gelukkig?

Van alles waarvan ik zojuist heb beschreven dat ik ervan geniet.

8. Wat maakt je ongelukkig?

Onbegrepen worden. Alleen wakker worden.

9. Hemel?

Bestaat niet.

10.

Fijne bijkomstigheid van de afwezigheid van de hemel is het ontkennen van de hel.

11. Een nacht met ...?

Chris Zegers. Dr. Sheperd. Dennis Quaid (20 jr. jonger dan wel), Brad Pitt. Om het bed te delen.

Om een nacht mee te stappen: Geer en Goor. Lijkt me hilarisch.

En wie krijgt het stokje? Ik weet niet of ze er op zitten te wachten en afwijzen mag:

Quirijne, Webble en Desalniettemin.

The end. Of toch niet.

Het was een vrouw van uitersten. Joviaal, sprankelende ogen en een bulderende lach. Maar ook met een diep verdriet, dat er van tijd tot tijd in grote golven uit kwam. Grote, dikke tranen huilde ze dan. En in de loop der tijd had ze er een gewoonte van gemaakt om mij dan te bellen. Logisch was dat niet, want onze relatie van cliënte tot advocaat was daar eigenlijk niet voor gemaakt. Maar toch liet ik haar bellen en hielp haar. Of probeerde dat in ieder geval.

Gisteren was het weer raak. Deze keer belde ze niet, maar stuurde een sms. Met lichte tegenzin opende ik het. Bij het lezen trok ik wit weg en moest even gaan zitten. Ze schreef dat ze het leven niet meer aan kon en afscheid nam. Ze voegde nog toe dat ik haar maar moest laten gaan.

Nadat de alarmbellen weer gedempt waren ondernam ik actie. Eerst belde ik haar zelf. In dat gesprek liet ze mij weten haar polsen te hebben doorgesneden. Toen ik vroeg waarmee ze dat had gedaan viel ze stil. En zei toen dat het niet waar was. Maar dat ze ‘t wel zou gaan doen. Later belde ik naar haar vriend, haar kinderen, een buurman. En zette zo een search and rescue team op de been. Uiteindelijk bleek ze gewoon thuis te zijn, onder invloed van pillen en alcohol.

Natuurlijk wist ik dat het een schreeuw om aandacht was. En dat de kans op een werkelijke suïcide klein was. Maar ik wilde voorkomen dat ik later bij de politie zou zitten:

“Zo mevrouw Bee, we zijn erachter gekomen dat u de laatste was die mevrouw X. heeft gebeld. Wat heeft u na dat telefoontje gedaan?”
“Nou niets, ik dacht dat het zo’n vaart niet zou lopen”.

downloaden

Voor wie zich zorgen maakt of wilt weten waarom ik niet zoveel log. Ik heb een nieuwe hobby en die heet: "films en series downloaden van internet". Daar houd ik me nu al een week mee bezig en ik vind het prachtig. Ook al weet ik dat het misschien niet helemaal legaal is.

Dus als u me nu even excuseert, dan ga ik nu aflevering 10 van 24 kijken. Nog maar 14 te gaan.

Tot later, zwaai
CeeBee

boos en elders

Een mogelijk gesprek tussen u, mijn lezer (L) en ik (I)

I "Kutzooi"

L - "Wat?"

I"Nee laat maar"

L - "nee, zeg nou maar"

I"Nou, ik ben boos"

L - "Hoezo?"

I hierom

Niet omdat ze het schrijft, dat is alleen maar good for her, maar dat ze genoodzaakt is het te schrijven. En omdat ik me nu ook genoodzaakt voel om op eieren te lopen.

klaaglog

Zoals wel bekend is - denk ik - ben ik advocaat. Dat is een leuk beroep, want het is erg dankbaar werk. Ook is het afwisselend en geeft het me op regelmatige basis een flinke stoot adrenaline vanwege de ik-schijt-zeven-kleuren-stront-zittingen. Ik ben dus blij met mijn werk. Niet met alles rond mijn werk, maar wel met mijn werk an sich.

Wat niet bekend zal zijn is dat het werk van een (familierecht)advocaat seizoensgebonden is. Ons hoogseizoen is na de zomer - en de kerstvakantie. De vakanties zelf zijn ons laagseizoen. De verklaring daarvoor is kinderlijk eenvoudig: mensen hebben hun vakantie al geboekt en reizen dus eerst nog maar met de caravan naar Frankrijk voordat ze gaan scheiden. Ook met de kerst zijn mensen in het kader van de christmas-spirit best bereid om te doen alsof alles koek en ei is. Niemand wil immers alleen aan het kerstdiner zitten. En dus tillen ze de start van een echtscheiding of een andere procedure over de feestdagen heen. Met als resultaat dat ik me in september en januari helemaal de blubber werk om alle nieuwe zaken op de rit te krijgen.

Op dit moment is het vakantietijd. En dat betekent geen zittingen, geen telefoontjes, geen besprekingen. Helemaal niets. En dus vul ik mijn dagen met internetten, het opruimen van postbakjes en het sorteren van (ongelezen) vakliteratuur. Er zullen best mensen zijn die daar goed onder gedijen, maar ik dus niet. Want ik functioneer niet in de tweede versnelling. Om goed te werken moet ik het druk hebben. Rete-druk. Want dan doe ik alles 'even'. Even bellen, even een stuk schrijven, even een zitting. Alles snel-snel en het liefst alles tegelijk. Dan ben ik in mijn nopjes.

Nu ben ik dus niet in mijn nopjes. Far from zelfs.

O ja, en ik heb ook nog eens spierpijn van het klussen van het afgelopen weekend. Maar buiten dat gaat het helemaal geweldig:)

Bas

Ik moest een kraamcadeau kopen. Maar eerst moest ik nodig roken, dus zat ik op het bankje schuin tegenover de Bruna een sigaretje te roken. Naast me stond zo'n speelgoedauto, waar kinderen voor 50 cent een minuutje in mogen rijden. Een moeder stond ongeduldig naast het ding, waar haar kinderen Bas en Inge gezamenlijk in reden. Bas leek me zo'n 2 jr. oud en Inge 4.

Moeders had er al snel genoeg van en wilde weg. De kinderen mochten wat haar betreft nog wel in het autootje blijven zitten, maar zij ging alvast naar de Bruna. En daar ging mevrouw, naar een winkel. 30 meter verderop. Toen de kids na een paar minuten nog niet terug waren, kwam moeders ze halen. Tot zover niets aan de hand, alhoewel ik mijn kinderen niet alleen in een winkelcentrum zou achterlaten.

Mijn sigaret was nog steeds niet op, dus ik zag het gezinnetje de Bruna in lopen. Toen ik van mijn bankje opstond zag ik tot mijn verbazing dat Bas op zijn dikke peuterbeentjes de winkel weer uit liep. En op zijn dooie gemak drie winkels verderop naarbinnen liep. Ik verwachtte moeder er wel achter aan, maar die verscheen niet. Ook na een minuut niet.

Ik vroeg me af of ik nu de moeder moest waarschuwen of Bas halen. Om te voorkomen dat Bas nog verder weg liep, besloot ik hem te gaan halen. Ik vond hem helemaal achteraan in de winkel. Daar stond hij hartverscheurend te huilen. Te schreeuwen om zijn moeder. Ik zei hem dat ik hem naar zijn moeder zou brengen, maar vreemd genoeg voelde ik me er niet goed bij. Ik leek wel een kinderlokker. Met een licht duwtje in de rug dirigeerde ik hem naar buiten. Naar zijn moeder, drie winkels verder. En daar bleek dat ze 'm niet eens had gemist.

Dames en heren, Let Toch Eens Op Uw Kinderen. Het is g*dverd*mme mijn verantwoordelijkheid niet.

Zie ook

changez

Ik wil het anders. Ik wil zo ongeveer alles anders, maar ik heb het nu voornamelijk over mijn haar. Ik wil coupe soleil, alhoewel ze dat tegenwoordig niet meer zo noemen volgens mij. Hoe het ook heet: ik wil lichte strepen erin. Dat wil ik al zo ongeveer sinds 1990 maar ik heb het nog nooit gedaan. Ik durf namelijk niet zo goed. Maar nu denk ik dat ik het ga doen. Ik wil coupe soleil en ik wil ook nog eens nepnagels.

Dat laatste komt voornamelijk omdat ik nagelbijt. En dan niet een klein beetje: ik ben de wereldkampioen nagelbijten. Ik prolongeer de titel al zo'n 25 jaar en ik blijf de beste. Maar dit jaar wil ik van die titel af. En omdat het met pure wilskracht niet blijkt te lukken - na 25 jr. kun je wel nagelbijten zonder nadenken en doe je het dus overal en altijd. Ook al wil je niet - doe ik het met nepnagels.

En zoals het altijd bij mij gaat: omdat ik iets heb besloten, wil ik het nu. Ik wil nu stante pede nagels en coupe soleil. Maar dat is nog niet zo gemakkelijk he, op dinsdagavond.