Bas

Ik moest een kraamcadeau kopen. Maar eerst moest ik nodig roken, dus zat ik op het bankje schuin tegenover de Bruna een sigaretje te roken. Naast me stond zo'n speelgoedauto, waar kinderen voor 50 cent een minuutje in mogen rijden. Een moeder stond ongeduldig naast het ding, waar haar kinderen Bas en Inge gezamenlijk in reden. Bas leek me zo'n 2 jr. oud en Inge 4.

Moeders had er al snel genoeg van en wilde weg. De kinderen mochten wat haar betreft nog wel in het autootje blijven zitten, maar zij ging alvast naar de Bruna. En daar ging mevrouw, naar een winkel. 30 meter verderop. Toen de kids na een paar minuten nog niet terug waren, kwam moeders ze halen. Tot zover niets aan de hand, alhoewel ik mijn kinderen niet alleen in een winkelcentrum zou achterlaten.

Mijn sigaret was nog steeds niet op, dus ik zag het gezinnetje de Bruna in lopen. Toen ik van mijn bankje opstond zag ik tot mijn verbazing dat Bas op zijn dikke peuterbeentjes de winkel weer uit liep. En op zijn dooie gemak drie winkels verderop naarbinnen liep. Ik verwachtte moeder er wel achter aan, maar die verscheen niet. Ook na een minuut niet.

Ik vroeg me af of ik nu de moeder moest waarschuwen of Bas halen. Om te voorkomen dat Bas nog verder weg liep, besloot ik hem te gaan halen. Ik vond hem helemaal achteraan in de winkel. Daar stond hij hartverscheurend te huilen. Te schreeuwen om zijn moeder. Ik zei hem dat ik hem naar zijn moeder zou brengen, maar vreemd genoeg voelde ik me er niet goed bij. Ik leek wel een kinderlokker. Met een licht duwtje in de rug dirigeerde ik hem naar buiten. Naar zijn moeder, drie winkels verder. En daar bleek dat ze 'm niet eens had gemist.

Dames en heren, Let Toch Eens Op Uw Kinderen. Het is g*dverd*mme mijn verantwoordelijkheid niet.

Zie ook