Tandarts

Omdat u vooral niet moet denken dat mijn leven stilstaat in afwachting van de al dan niet gretige reactie van B. op mijn stilzwijgen - die overigens vanmiddag bij monde van een sms kwam. En nee, ik heb nog steeds niet gereageerd. Ik speel namelijk nog steeds hard to get, want als je het doet moet je het ook goed doen - vertel ik maar even over mijn ervaring bij de tandarts. Want dat gebeurde ook nog even allemaal vandaag, manmanman ik heb het druk.

Ik schreef u al dat ik een tijdje niet was geweest, bij de tandarts. Deels uit luiheid, maar door zeker net zo'n groot deel aan pure doodsangst. Want ik heb nogal wat aanvarinkjes gehad met tandartsen. Wat dacht u van tandentrekken zonder verdoving? Been there, done that. Of boren, terwijl de verdoving (nog) niet werkte? Check.

Juist dat laatste gebeurde me vanmiddag weer. Haast juichend vertelde de tandarts dat hij, naast het gaatje dat gevuld moest worden, nog een ander gaatje had gevonden. En omdat we er toch waren, zou hij dat ook meteen maar even vullen. (Nee. Nee. Nee. Zo werkt dat dus niet bij mij! Mij moet je precies vertellen wat je gaat doen, hoe lang het gaat duren en hoeveel pijn het gaat doen. Maar hij begon al te boren voordat ik uberhaupt maar kon denken aan protesteren).

En daar ging het mis. Want toen ik - zoals afgesproken - mijn linkerhand opstak om aan te geven dat ik pijn voelde, zei hij dat hij 'daar dan wel niet meer zou boren'. Om dat vervolgens direct alsnog te doen. Toen ik daarop iets driftiger mijn linkerhand op stak - en hem het liefst daarmee een draai om zijn oren had gegeven - zuchtte hij diep. Hij zuchtte. Want, tjongejonge, hoe haalde ik het in mijn hoofd om zo te zeuren?!

Daarna bleef het mis gaan. Want direct na de verdoving ging hij weer boren, op precies diezelfde pek. Nou heb ik heus geen tandheelkunde gestudeerd en weet ik echt heel weinig van verdoving, dus ik pretendeer helemaal geen kennis te hebben, maar dat je even moet wachten op enig effect van verdoving, lijkt mij toch echt een feit van algemene bekendheid.

En dus stak ik weer mijn linkerhand op. Om daarmee meteen mijn tranen weg te vegen. Ik ben weer net zo bang voor de tandarts als voorheen.

playing hard to get

Bloxx gaf in haar comment zojuist het goede antwoord: "playing hard to get".

Een simpele, doch effectieve tactiek, die ik inmiddels tot in de puntjes beheers. Al heeft het me wel wat jaartjes gekost om het trucje onder de knie te krijgen. Want ergens diep in mij zit nog steeds een klein meisje dat het liefst gewoon, op drammerige toon, wil vragen:

"hoezo?"
"waarom?"
"vind je me niet lief dan?"
"wanneer zie ik je weer?"
"waarom doe je soms zo raar?"
"zijn we nu een setje?"

Etc.

Overigens heeft het antwoord op de vierde vraag zich vanzelf aan gediend: zaterdag. Op zijn initiatief, by the way.

Two months, three weeks,
2425 cigarettes not smoked,
saving € 485,11.

B. (4)

Toen ik vanochtend wakker werd, wist ik het zeker. Ik zou onze date van zaterdag gewoon afzeggen. Ik zou hem een korte sms sturen dat ik geen zin had in dit onzekere gedoe. Dat hij maar lekker in z'n eentje moest gaan beslissen of hij nou wel of niet toe was aan een nieuwe relatie en dat ik te leuk was om in de wachtstand te blijven staan.

Op mijn werk toetste ik precies die woorden in, toen de telefoon overging. Het was ex. Zoals bekend hebben ex en ik nog steeds goed contact en dus legde ik mijn kwestie aan hem voor. Moest ik dat sms-je nou sturen of niet?

Hij zei: "nee, waarom zou je. Wacht nou maar af". En dus haalde ik de tekst uit mijn mobiele. En heb nog steeds een date op zaterdag. En een knoop in mijn maag.

Two months, three weeks, 6 hours,
2407 cigarettes not smoked,
saving € 481,50.

B.(3)

Toen wij uit elkaar gingen zondagmiddag, was mijn zelfvertrouwen to the max. Een beetje verliefd had ik hem nagekeken toen hij wegfietste, in de wetenschap dat hij hetzelfde voelde. We hadden het dan wel niet uitgesproken, maar het was zonneklaar dat we blij waren met elkaar. We hadden immers 17 intensieve, fijne en blije uren erop zitten. Uren die wij samen hadden doorgebracht.

Zondagavond stuurde ik hem een sms. Daarop reageerde hij niet.
Maandag sprak ik hem op msn. Toen deed ie raar.
En gisteren? Deze quote op msn zegt misschien nog het meest:

C: "you're the king of the mixed signals"
B : "dat zal zijn vanwege mijn mixed emotions"

Ik denk niet dat dit 'm gaat worden.

B. (2)

Ongemakkelijk, zenuwen, verstoppen, blozen;

Spannend, nieuw, ontdekken, voelen;

Piekeren, wachten, frustratie, angst.

Kriebels, herkennen, zweven, lachen;

Word er doodmoe van. Van die achtbaan aan emoties. Maar vervelen doe ik me geen moment.

B.

Een klein jaar geleden trad ik de wondere wereld van het internetdaten binnen. Om die wereld op mijn schreden weer te verlaten. Want naast Tarkan/Tim had ik op Relatieplanet kennelijk een onweerstaanbare aantrekkingskracht op allerlei domme, lelijke, oude, dikke, kalende mannen. Die - niet gehinderd door enige zelfkennis - werkelijk dachten dat ik in hen geinteresseerd was.

En dus zegde ik mijn lidmaatschap weer op. Om na een paar maanden -meestal op momenten dat ik mij heel erg zielig voelde en OnMiddelLijk Een Man Wilde - weer een profiel aan te maken op een nieuwe site. Om na een weekje weer dezelfde conclusie te trekken: het waren engerds en dat gedoe was niet voor mij weggelegd.

Vorige week gebeurde het weer opnieuw. Ik had genoeg van mijn vrijgezellenstatus en besloot om gratis lid te worden bij ematching,"Internetdating voor hoger opgeleiden". Zo zou ik in ieder geval verstoken blijven van de met vreselijke typefouten doorspekte mailtjes als "ik vin jou echt tof, mooi oogen heb jij''.

Helaas was die aanname niet juist. Want ook universitair geschoolde heren maken de meest vreselijke spelfouten. Maar er zat wel een leuke mijnheer tussen. En zo slecht als mijn allereerste internetdate verliep, zo leuk was deze.

En nu ben ik dus heftig in de war. En onder de indruk. En benieuwd naar onze volgende date.

redder in nood

Als ik mijn bazen ergens dankbaar voor kan zijn, is het wel de dagelijkse lunch. Ik moet nog nét mijn broodje zelf smeren, maar verder is alles geregeld. Zo doet de secretaresse de boodschappen, dekt ze de tafel en komt ze vertellen dat we kunnen eten. Vooral dat laatste geeft mij een fijn gevoel, omdat het mij doet denken aan vroeger, toen mijn moeder dagelijks onder aan de trap naar boven riep dat het eten klaar was. (Uiteraard moest ze 9 van de 10 keer alsnog naar boven lopen om me dit face to face te vertellen, vanwege de allesoverheersende herrie die onder het mom van ‘muziek’ uit mijn kamer kwam, maar dit terzijde).

Tijdens de lunch hebben wij het, zoals waarschijnlijk op elke werkplek, over dagelijkse dingen als het nieuws, de politiek, het weer etc. etc. Laatst was het onderwerp 'onverklaarbare zaken' en in dat kader vertelde collega F. het volgende verhaal.

Tijdens een vakantie lagen hij en zijn vrouw aan het zwembad. Het was nog vroeg in de ochtend en er waren nog maar weinig mensen aanwezig. Op een bepaald moment had F. een dwingend gevoel dat hem richting zwembad dirigeerde. Hij kon er geen weerstand aan bieden, stond op en liep naar het zwembad. Daar zag hij op de bodem een silhouet van een kind. Een bewegingloos silhouet. F. graaide in het water, voelde een armpje en trok een slap kinderlijfje op het droge.

Na een paar seconden deed het kind de ogen open en keek F. recht aan. Daarop snakte de jongen naar adem, leegde al hoestend zijn longen en rende weg. Zo snel als zijn kleine kinderbeentjes hem konden dragen.

En zo redde mijn nuchtere, down to earth - collega F. op een zomerse dag zomaar het leven van een kind. Omdat hij voelde dat hij naar het zwembad moest lopen.

Kippevel.

N.B. 1Two months, one week, two days,
2041 cigarettes not smoked,
saving € 408,30.

N.B. 2Joechey, de leesclub is geboren!Ik heb een aantal mensen al een mail gestuurd, maar van een paar had ik geen adres. Bij deze dus een oproep aan Zeppo, Erika en Chantal om mij even te mailen op cee-bee@hotmail.com. Thanks!

twee keer een vraag

I

Ik wilde alleen een pakje kauwgom pakken, maar voordat ik het wist pakte ik toch ook de zak Engelse drop. Toegegeven, sinds ik niet meer rook gebeurt me dat iets vaker dan voorheen, maar goed.

En toen vroeg ik me af: waarom stoppen ze er nog steeds van die plakkerige, smerige zwarte drop tussen? Die vindt toch niemand lekker? Of u wel?

II

Ik wil een boekenclub oprichten. Gewoon, met een stel meiden - tenminste, in mijn visioen zie ik geen mannen - een keer per maand bij elkaar komen om een boek te bespreken. Kopje thee, gebakje, dat soort kneuterigheid. Gezellig, lijkt me. Als u wilt meedoen, wilt u mij dan mailen op cee-bee@hotmail.com? Overigens mag u mij ook voor andere dingen altijd mailen, maar dat wist u heus wel.

Two months, four days,
1900 cigarettes not smoked,
saving € 380,06.

ziek

Ik wou het gaan beschrijven, hoe ik mij voelde. Maar ik zag bij haar een schemaatje.


It says it all

lente (2)

Op de een of andere manier verandert mijn balkon gedurende herfst en winter in een vuilnisbelt. Na de mini-verbouwing van mijn gang lag er deze winter, naast de gebruikelijke shitzooi aan glaswerk, ook nog zeil en oude vloerbedekking. En niet te vergeten, een heleboel verzaagde c.q. mislukte laminaatdelen.

Met de lente - en dus een balkon vol bloemetjes - in zicht moest het balkon weer leeg. En dus gingen we vanavond aan de slag om alles buiten te zetten, voor het Grof Vuil van morgenvroeg. Ik zeg "we" omdat ook ex nog spullen hier had liggen, die weggegooid mochten worden. Of in ieder geval, waarvan ik vond dat ze weggegooid konden worden. Uiteindelijk vond hij die vuilnis helemaal geen vuil en nam hij ze later mee naar huis, maar ennieweej: hier is het weg. En verder is ex gewoon een lieverd die komt helpen als ik dat vraag.

Na een half uurtje sjouwen wilde ex even roken en zaten we op mijn stoepje. We zeiden niets, zoals dat tussen sommige mensen kan. Omdat zwijgen soms erg fijn is. Op dat moment viel mijn oog op het schoolbord dat tussen het vuilnis lag. Het schoolbord dat altijd in onze gang hing en waarop we onze boodschappen schreven. Niet alleen de boodschappen die gedaan moesten worden, maar ook onze boodschappen naar elkaar. Hoe lief we elkaar vonden, of dat de hond nog moest eten. Kleine kattebelletjes, vol liefde of irritatie.

En alweer ligt een stukje verdriet achter me. Morgen is ook het schoolbord weg. Net zoals een heleboel andere verdrietige momenten. Van herinneringen en spijt.

Lente

Oke, oke, het is nog geen lente, maar het voelt wel zo. Ik krijg zin om teennagels te lakken, highlights in de haren te doen, linnen broeken te kopen etc. etc.