lente (2)

Op de een of andere manier verandert mijn balkon gedurende herfst en winter in een vuilnisbelt. Na de mini-verbouwing van mijn gang lag er deze winter, naast de gebruikelijke shitzooi aan glaswerk, ook nog zeil en oude vloerbedekking. En niet te vergeten, een heleboel verzaagde c.q. mislukte laminaatdelen.

Met de lente - en dus een balkon vol bloemetjes - in zicht moest het balkon weer leeg. En dus gingen we vanavond aan de slag om alles buiten te zetten, voor het Grof Vuil van morgenvroeg. Ik zeg "we" omdat ook ex nog spullen hier had liggen, die weggegooid mochten worden. Of in ieder geval, waarvan ik vond dat ze weggegooid konden worden. Uiteindelijk vond hij die vuilnis helemaal geen vuil en nam hij ze later mee naar huis, maar ennieweej: hier is het weg. En verder is ex gewoon een lieverd die komt helpen als ik dat vraag.

Na een half uurtje sjouwen wilde ex even roken en zaten we op mijn stoepje. We zeiden niets, zoals dat tussen sommige mensen kan. Omdat zwijgen soms erg fijn is. Op dat moment viel mijn oog op het schoolbord dat tussen het vuilnis lag. Het schoolbord dat altijd in onze gang hing en waarop we onze boodschappen schreven. Niet alleen de boodschappen die gedaan moesten worden, maar ook onze boodschappen naar elkaar. Hoe lief we elkaar vonden, of dat de hond nog moest eten. Kleine kattebelletjes, vol liefde of irritatie.

En alweer ligt een stukje verdriet achter me. Morgen is ook het schoolbord weg. Net zoals een heleboel andere verdrietige momenten. Van herinneringen en spijt.