redder in nood
Als ik mijn bazen ergens dankbaar voor kan zijn, is het wel de dagelijkse lunch. Ik moet nog nét mijn broodje zelf smeren, maar verder is alles geregeld. Zo doet de secretaresse de boodschappen, dekt ze de tafel en komt ze vertellen dat we kunnen eten. Vooral dat laatste geeft mij een fijn gevoel, omdat het mij doet denken aan vroeger, toen mijn moeder dagelijks onder aan de trap naar boven riep dat het eten klaar was. (Uiteraard moest ze 9 van de 10 keer alsnog naar boven lopen om me dit face to face te vertellen, vanwege de allesoverheersende herrie die onder het mom van ‘muziek’ uit mijn kamer kwam, maar dit terzijde).
Tijdens de lunch hebben wij het, zoals waarschijnlijk op elke werkplek, over dagelijkse dingen als het nieuws, de politiek, het weer etc. etc. Laatst was het onderwerp 'onverklaarbare zaken' en in dat kader vertelde collega F. het volgende verhaal.
Tijdens een vakantie lagen hij en zijn vrouw aan het zwembad. Het was nog vroeg in de ochtend en er waren nog maar weinig mensen aanwezig. Op een bepaald moment had F. een dwingend gevoel dat hem richting zwembad dirigeerde. Hij kon er geen weerstand aan bieden, stond op en liep naar het zwembad. Daar zag hij op de bodem een silhouet van een kind. Een bewegingloos silhouet. F. graaide in het water, voelde een armpje en trok een slap kinderlijfje op het droge.
Na een paar seconden deed het kind de ogen open en keek F. recht aan. Daarop snakte de jongen naar adem, leegde al hoestend zijn longen en rende weg. Zo snel als zijn kleine kinderbeentjes hem konden dragen.
En zo redde mijn nuchtere, down to earth - collega F. op een zomerse dag zomaar het leven van een kind. Omdat hij voelde dat hij naar het zwembad moest lopen.
Kippevel.
N.B. 1Two months, one week, two days,
2041 cigarettes not smoked,
saving € 408,30.
N.B. 2Joechey, de leesclub is geboren!Ik heb een aantal mensen al een mail gestuurd, maar van een paar had ik geen adres. Bij deze dus een oproep aan Zeppo, Erika en Chantal om mij even te mailen op cee-bee@hotmail.com. Thanks!
Als ik mijn bazen ergens dankbaar voor kan zijn, is het wel de dagelijkse lunch. Ik moet nog nét mijn broodje zelf smeren, maar verder is alles geregeld. Zo doet de secretaresse de boodschappen, dekt ze de tafel en komt ze vertellen dat we kunnen eten. Vooral dat laatste geeft mij een fijn gevoel, omdat het mij doet denken aan vroeger, toen mijn moeder dagelijks onder aan de trap naar boven riep dat het eten klaar was. (Uiteraard moest ze 9 van de 10 keer alsnog naar boven lopen om me dit face to face te vertellen, vanwege de allesoverheersende herrie die onder het mom van ‘muziek’ uit mijn kamer kwam, maar dit terzijde).
Tijdens de lunch hebben wij het, zoals waarschijnlijk op elke werkplek, over dagelijkse dingen als het nieuws, de politiek, het weer etc. etc. Laatst was het onderwerp 'onverklaarbare zaken' en in dat kader vertelde collega F. het volgende verhaal.
Tijdens een vakantie lagen hij en zijn vrouw aan het zwembad. Het was nog vroeg in de ochtend en er waren nog maar weinig mensen aanwezig. Op een bepaald moment had F. een dwingend gevoel dat hem richting zwembad dirigeerde. Hij kon er geen weerstand aan bieden, stond op en liep naar het zwembad. Daar zag hij op de bodem een silhouet van een kind. Een bewegingloos silhouet. F. graaide in het water, voelde een armpje en trok een slap kinderlijfje op het droge.
Na een paar seconden deed het kind de ogen open en keek F. recht aan. Daarop snakte de jongen naar adem, leegde al hoestend zijn longen en rende weg. Zo snel als zijn kleine kinderbeentjes hem konden dragen.
En zo redde mijn nuchtere, down to earth - collega F. op een zomerse dag zomaar het leven van een kind. Omdat hij voelde dat hij naar het zwembad moest lopen.
Kippevel.
N.B. 1Two months, one week, two days,
2041 cigarettes not smoked,
saving € 408,30.
N.B. 2Joechey, de leesclub is geboren!Ik heb een aantal mensen al een mail gestuurd, maar van een paar had ik geen adres. Bij deze dus een oproep aan Zeppo, Erika en Chantal om mij even te mailen op cee-bee@hotmail.com. Thanks!
posted by CeeBee @ 13:09
<< Home