Tour d'Europe

In mijn straat stonden twee weken geleden 5 huizen te koop. Daarvan zijn er inmiddels 3 verkocht, zodat er dus nog 2 te koop staan. En laat bij die tweede groep nou net een van mij bij zitten. Scheisse, dat is het. Maar goed, ik laat het los. Denk Zen. Denk Yoga. Denk ontspanningsoefening.

Máár, in de categorie: "Cruijff zei het zo mooi", er zit potverdrie nog een voordeel aan ook. Want als je vooral bezig bent met je op te winden over je - opeens - onverkoopbare huis, denk je er niet aan dat je vakantie met grote stappen dichterbij komt. En omdat het op mijn werk ook nog eens niet bij te benen is vanwege de-alles-moet-nog-even-af-voor-de-vakantie-en-ach-wat-3-zittingen-op-een-dag-kan-best-periode, speel ik dus vol overtuiging juffrouw Mier. En juffrouw Mier dacht ook nooit 'volgende week lig ik op het strand'. Die was alleen maar druk.

En dus kwam het nieuws dat ik volgende week voor een maand (*) door Europa ga trekken, vandaag als een soort verrassing binnen. Maar vakantie, dat betekent lijstjes maken. Want er moet nog van alles gedaan, gewassen, gekocht en geregeld worden. En dus heb ik nu op 3 fronten paniek. Scheisse, again. Maar ach, over een week lig ik op het strand, met een biertje.

*Een maand! Ik heb gewoon potverdrie een maand vakantie! Enig idee hoe lang dat geleden is? Nee? Ik ook niet. Zo lang geleden dus. U mag jaloers zijn. Het mag, het hoeft niet.

CB-dieet

Er zijn behoorlijk veel dingen waar ik me over op kan winden. Over onbetamelijk gedrag in het verkeer bijvoorbeeld, of het feit dat mij onbekende mensen het kennelijk nodig vinden mij erop te wijzen dat roken slecht voor me is als ik volstrekt legitiem - buiten - een sigaret sta te roken, of het feit dat ik afgelopen nacht mijn laptop moest formatteren omdat er een of ander megavirus op zat waardoor niets het meer deed.

Maar waar ik me op dit moment over opwind is Sonja Bakker. Op zich is haar stem al hemeltergend en reden genoeg om nooit een boek van haar te kopen, maar buiten dat begrijp ik gewoon niet dat het mens schathemeltjerijk is geworden met het verkopen van een dieet. Wat een onzin. Als je je kilo's kwijt wilt, moet je je aan 3 regels houden:

- minder eten;
- niet snoepen;
- geen alcohol;

That's it.

Dan wou ik nu graag 5 miljoen op mijn bankrekening gestort hebben.

N.B. Ben inmiddels 6 kilo kwijt met dit dieet en heb op dit moment honger. Zie daar: inspiratie.

wachten

Denk even terug aan een onbetantwoorde liefde. Herinner je het gevoel nog, dat je wachtte op een telefoontje of – mocht deze liefde zich de laatste 10 jr. hebben voorgedaan – op een sms-je. Dat elke piep van je telefoon je hart deed opspringen van hoop en dat je onmetelijk teleurgesteld was als bleek dat het maar een vriendin was. Dat je de telefoon niet uit het oog wilde verliezen, omdat je bang was dat je Het Telefoontje zou mislopen?

En dat je uiteindelijk – het wachten beu – besloot om dan maar vooral wél het huis te verlaten, en je telefoon achter te laten, zodat je in ieder geval niet meer hoefde te proberen om met je telekinetische gaven het ding te laten rinkelen. Maar dat je bij terugkomst dan wel onmiddellijk aan je ouders vroeg – of op je mobiel controleerde – of hij al had gebeld?

En dat je na verloop van tijd boos op jezelf werd, moe van de teleurstellingen. En dat je na een periode eindelijk door had dat hij niet meer ging bellen en dat je hart helaas weer een extra teflonlaagje had gekregen?

Nou, mijn hart heeft na 6 bezichtigingen inmiddels een paar extra teflonlaagjes. Want ondanks alle bemoedigende woorden en voorspellingen is het verlossende telefoontje er nog niet. Wel belde mijnheer de makelaar zojuist met woorden die ik nou net níet wilde horen:

- geen biedingen;
- geduld;
- vakantieperiode;
- komende weken erg rustig.

Ik ben hier echt niet voor in de wieg gelegd.

nou ja!

Je huis verkopen is kut. Ik word er nerveus van, te weten dat er mensen door mijn huis lopen. Dat er potentiële kopers zijn, die hun kritische oog laten vallen op mijn oude verwarmingsketel, of de versleten plekken van het laminaat. Mensen die wikken en wegen en besluiten om niet te bieden.

Ik moest gisteren de neiging onderdrukken om de kijkers op te snorren en te roepen:

HOEZO VAL JIJ NIET ALS EEN BLOK VOOR MIJN HUIS?!
ZIE JE NIET HOE MOOI HET LICHT BINNEN VALT?!
EN GROOT HET BALKON IS?!
EN HOE RUIM DE SLAAPKAMER?!

Maar ja, dat doe je niet he. Voor je het weet zit je weer met een straat-en contactverbod. En dat is altijd zo vervelend.

N.B. Huis staat koud 2 dagen te koop, er waren al 3 bezichtigingen voordat het op Funda stond. En buiten dat: alle huizen hier in de straat zijn standaard binnen 3 weken verkocht. Je hoeft me er dus niet op te wijzen dat ik mij vreselijk aanstel:)

fase 2

Ik heb me altijd afgevraagd waarom mensen gaan klussen, vlak voordat ze hun huis te koop zetten. Dat doe je dan toch eerder?! Dan heb je er zelf tenminste nog plezier van. Maar inmiddels heb ik the picture: het levert geld op.

En dus schuurden en verfden we vorig weekend dat het een lieve lust was. Legden we - na 5 jaar ! - plintjes en maakten we mijn appartement alsnog het paleisje dat het altijd al had kunnen zijn.

Toen ik gisteren de verkoopbrochure van mijn huis zag, dacht ik dan ook: wat heb ik toch een gaaf huis. Maar ja, als de kopers een beetje opschieten, gaan we dit huis nog in de herfst verlaten. En ook al gaan we dan - als het een beetje meezit - naar een veel groter en mooier huis in WbD, ik zal dit huis gaan missen.