500ste

Allememaggies, 500 logjes. 500 keer maakte ik u deelgenoot van mijn leven. Schreef ik van me af en luchtte ik mijn hart. Soms met een knipoog, maar nog vaker met een snik. Waarop telkens weer begripvolle reacties kwamen, vol steuntjes in de rug en harten onder de riem.

En al ligt het tempo tegenwoordig lager dan voorheen, zijn mijn logjes nog steeds B.-gerelateerd en heb ik wegens aanhoudend geluk en tevredenheid geen enkele inspiratie: desalniettemin verleng ik mijn contract met een minimum van nog eens 500 logjes.

*ruimte voor applaus*

Tot slot wijs ik u nog hier op. Ietwat pikant, vaak grappig en doorgaans herkenbaar. Klikt u mee?

Siebel

"en daarna ben ik wezen shoppen", schreef hij 's middags op msn, "voor jou".

Meteen sloeg me de schrik om het hart. Shoppen? Dat betekende een cadeautje. En ik ben niet goed in cadeautjes krijgen. Ik ben namelijk als de dood dat het een Grote Miskoop is en daar kan ik niet mee omgaan. Het ontbreekt me aan het vermogen om dan enthousiast te doen. Tegenwoordig probeer ik het niet eens meer en beperk ik mijn reactie dan tot een langgerekte "oooohh".

Maar goed, B. had dus geshopt. Voor mij. Toen hij 's avonds langskwam, zette hij het kleine tasje in de gang. En ook al deed ik net alsof ik het niet zag, uiteraard wist ik het direct: het was een tasje van een juwelier. Al foeterend hing ik even later boven de stofzuiger: "Kut, kut, kut! Laat het alsjeblieft niet stom zijn! Of lelijk! Of te duur! Of te opzichtig! Please, please, please, laat hem iets moois hebben gekocht".

Een uur later gleed de spanning uit me weg, want lief had iets moois gekocht. Eenvoudige, zilveren oorbellen. Geen hangers, maar ringen. Ik had ze zelf uitgekozen kunnen hebben.

Mijn liefje heeft dus smaak en dat is fijn om te weten. Scheelt een stuk onnodige paniek in de toekomst.

Rome

Indrukwekkend. Oud. Druk. Groot. Klein. Mooi. Vermoeiend. Warm. Lachen. Pijnlijke voeten. Moederdochterband. Paarden op het dak. Verdwalen. Vroeg. Memory for life bij Trevi. Foto's. Kikkermensen. Seth Gaaikema. OV. SMS. De professor. Missen. Groepsdruk. Wijn bij Pantheon. IJs. Paalhangen. Kloek en blijmoedig.

Het was fijn, een dierbare herinnering.

Bedankt mam.

exen

Mijn ex betekent voor mij precies zoals het woord beschijft: het is mijn ex. De man waarmee ik ooit lief en leed deelde, maar uiteindelijk alleen nog maar leed. Van wie ik met pijn in mijn hart afscheid nam, om wie ik een jaar rouwde, maar die ik nooit terug zou willen. Dat weet hij. Dat weet ik. En juist die zekerheid maakt dat ik vrij laconiek over ex kan doen. Omdat hij op die manier geen rol meer in mijn leven speelt.

Hoe zeker ik ben van mijn eigen ex, hoe onzeker ik word van de ex van B. Laatst verscheen daar opeens haar gezicht, op een foto. En daarmee ging ze van een-relatief-onbekende-en-dus-veilige-ex-zonder-gezicht naar een vrouw. Een mooie vrouw van vlees en bloed. Een vrouw waarmee mijn lief een 12-jarige geschiedenis deelt. Een vrouw waarvan mijn lief ooit zielsveel hield en waarmee hij een toekomst opbouwde.

Bij gebrek aan een passende emotie ben ik jaloers. Jaloers op hun verleden en de plek die zij in zijn hart heeft. Een plek waarvoor ik nog hard moet vechten.

P.s.
Ik doe de heilige belofte om na terugkeer van vakantie weer gewoon stukjes te plaatsen, stukjes die niet B.-gerelateerd zijn.

p.s. 2
Four months, four days, 3 hours;
3724 cigarettes not smoked (behalve die drie van Koninginnedag...)
saving € 744,68.

Man in da house

Ik ben best geëmancipeerd. Zo vind ik dat wij vrouwen ons eigen geld moeten verdienen en dat we en masse door dat glazen plafond heen moeten beuken. Ook vind ik dat de zorg voor kinderen op de schouders van beider ouders moet rusten en dat wij vrouwen best piloot/brandweerman/politieagent/vul maar in kunnen zijn.

Allemaal leuk en aardig - en gemeend, daar niet van - maar sommige dingen zijn gewoon bedoeld voor mannen. Klussen in het huis, bijvoorbeeld. Bedoeld voor mannen. Niet voor vrouwen. Ook al vind ik dat ik het zou moeten kunnen. Of moeten willen kunnen. Maar dat is dus niet zo. Geen haar op mijn hoofd die vrijwillig klust. Ik weiger gewoon.

En zo kwam het dat sinds het vertrek van ex uit huis wat dingetjes aan vervanging toe waren. Dingen waar ik in de loop der tijd vertrouwd mee was geraakt. Zo wist ik precies waar ik mijn lekkende douchekop vast moest pakken om me niet te branden. En ook die losse deurklinken, ik wist hoe ik eraan moest trekken om de deur toch dicht te krijgen. Ik zag het probleem niet.

Maar B. wel. Kennelijk. Want gisteren had ik zomaar opeens een nieuwe douchekop. En vastgeschroefde deurklinken.

Ik kan er wel aan wennen, aan een man in huis.

Overzicht

Samenvatting van de laatste dagen:

- Mijn hightlights zijn geen highlights, mijn haar is stiekem gewoon blond;
- Vier dagen op rij alcohol drinken. Kennelijk kan ik daar niet niet meer tegen;
- Tijdens de eerste meeting van De Leesclub praatten wij 4 minuten over het boek en 4 uur over mannen en relaties;
- Koninginnenacht -en dag kostten mij € 100,- maar a la Mastercard was het feest met vriendje op Koninginnedag onbetaalbaar;
- mijn minivakantie van vijf dagen bestond uit alcohol, zon en verliefd zijn.

Kortom: het leven is nog steeds walgelijk leuk. Zeker als je bedenkt dat ik over 9 dagen naar Rome ga.