Man in da house

Ik ben best geëmancipeerd. Zo vind ik dat wij vrouwen ons eigen geld moeten verdienen en dat we en masse door dat glazen plafond heen moeten beuken. Ook vind ik dat de zorg voor kinderen op de schouders van beider ouders moet rusten en dat wij vrouwen best piloot/brandweerman/politieagent/vul maar in kunnen zijn.

Allemaal leuk en aardig - en gemeend, daar niet van - maar sommige dingen zijn gewoon bedoeld voor mannen. Klussen in het huis, bijvoorbeeld. Bedoeld voor mannen. Niet voor vrouwen. Ook al vind ik dat ik het zou moeten kunnen. Of moeten willen kunnen. Maar dat is dus niet zo. Geen haar op mijn hoofd die vrijwillig klust. Ik weiger gewoon.

En zo kwam het dat sinds het vertrek van ex uit huis wat dingetjes aan vervanging toe waren. Dingen waar ik in de loop der tijd vertrouwd mee was geraakt. Zo wist ik precies waar ik mijn lekkende douchekop vast moest pakken om me niet te branden. En ook die losse deurklinken, ik wist hoe ik eraan moest trekken om de deur toch dicht te krijgen. Ik zag het probleem niet.

Maar B. wel. Kennelijk. Want gisteren had ik zomaar opeens een nieuwe douchekop. En vastgeschroefde deurklinken.

Ik kan er wel aan wennen, aan een man in huis.