Eva

Ik was geen geboren moeder. Nooit hing ik kirrend boven andermans kinderwagen en pasgeboren babies wilde ik al helemaal niet op de arm. Treffend was mijn opmerking: "nu weet ik waarom ik geen kinderen wil" bij het zien van de pasgeboren dochter van mijn broer, zestien jaar geleden.

Dat alles is sinds vorige week dinsdag veranderd. Ik kir, ik zing, ik wieg, ik voed, ik verschoon en ik troost.

Ik ben namelijk moeder. Een gevoel dat overheerst en groter is dan het zijn van dochter, partner of vriendin.

Moeder. Ik. Met hart en ziel.

N.B. Foto volgt. Uploaden lukt niet.