north and south

Vorige week liepen we door de stad, op zoek naar niets, maar met genoeg geld om een beetje mee te smijten. Wat we allemaal kochten doet er niet toe, maar het belangrijkste is dat de complete serie North and South zonder enige vooraankondiging in ons mandje lag. En dus keken we vorige week bijna elke avond 2 afleveringen, tot aan gisteravond toe. Beetje vermoeiend misschien, maar ja. Zo zijn wij dan he: we storten er ons dan meteen vreselijk overdreven in.

Maar dat kostte me echt geen moeite, want ik vond het 23 jaar na dato nog steeds een fantastische serie. Gelukkig hoefde ik me niet te storen aan de vergane glorie van jaren-tachtig-kleuren omdat het zich allemaal afspeelde in de 19e eeuw. In plaats van me te ergeren aan mouwkappen, kon ik me vergapen aan de mooie jurken van weleer. Maar meer nog smachtte ik als vanouds naar George Hazard (het lekkere ding uit de serie, dat jaren later opeens de vader van the Charmed was), haatte ik Ashton en verachtte ik Bent. Met hart en ziel dan he. Niets zo heerlijk als een personage haten.

Ik kan het iedereen aanraden om te kopen. Maar je mag de hele serie ook gewoon van me lenen: ik kijk 'm de eerste tien jaar waarschijnlijk niet meer.