Geluk

Ik mocht vrijdag bellen naar de Rechtbank, voor de beschikking in een zaak. Normaliter ben ik niet zenuwachtig voor dat soort telefoontjes, maar deze keer was anders. Nog nooit geloofde ik zó heilig in een cliënte en in het onrecht dat haar was aangedaan. Nog nooit was ik zó overtuigd van het ongelijk van Bureau Jeugdzorg en boos over de reeks ridicule beschuldigingen die de gezinsvoogd als vuurpijlen op mijn cliënte had afgevuurd.

Terwijl ik wachtte op de griffier deed ik een schietgebedje, terwijl ik al jaren weet dat Hij zich doof voor mij houdt. Ook besloot ik op dat moment dat - voor het geval dat iedereen een dagelijks maximum aan geluk heeft - ik mijn eigen portie geluk wilde offeren aan dat van haar. En dat, terwijl er de dag ervoor een bod op mijn huis was gedaan en mijn makelaar volop aan het onderhandelen was.

Toen de griffier de uitslag vertelde, voelde ik de tranen prikken. We hadden gewonnen. We hadden gewonnen en ik was blij dat ik mijn cliënte mijn geluk-voor die-dag had gegeven. Ze had het harder nodig dan ik.

24 uur later was mijn huis verkocht en had ik opeens 4 weken vakantie. Ik had kennelijk nog wat geluk over.