Het is weer voorbij

Vanaf het eerste moment waren ze beter. Dat zag ik wel, maar ik wilde het niet zien. Ik dacht aan die wedstrijden in de jaren 90 waarin Nederland beter was, maar de andere landen alsnog wonnen. Dat gaf mij hoop, alhoewel de knoop in mijn maag vanaf het begin waarschuwde voor een verkeerde afloop. Die helaas ook kwam.

En nu wil ik dus ook niets meer horen over voetbal. Het interesseert me niets wie er tegen Rusland moet in de halve finale en wie de finale uiteindelijk wint doet me ook niets. Zelfs niet als het de Duitsers zijn. Het EK is voor mij voorbij.


G*dverdesh*itk*tkl*te.

voetbal, voetbal, voetbal

Knap hoor, die mensen die op commando een stukje kunnen schrijven. Gewoon, omdat ze het beloofd hebben. Of zichzelf opgelegd. Ook als hun hoofd er niet naar staat of als het leven zich ver van hun weblog afspeelt.

Zoals nu het geval is bij mij. Mijn leven speelt zich af in Zwitserland, eerst Bern en nu Basel. Ik heb er een dagtaak aan om alle wedstrijden te bekijken, de kranten te lezen en het op internet nog eens dunnetjes over te doen.

En dus schreef ik maar niet. Totdat ik nieuws hoorde van mijn favoriete speler (na Van der Sar dan): Boula. Klote. Kut. Shit. Dat zijn de woorden die in je op komen. En dan niet voor óns, Oranje, maar voor hem en zijn vrouw.

Als steun gaat de Supportersvereniging morgen in de eerste minuut You never walk alone zingen voor Boulah. Ik weet alleen niet of hij daar nou blij mee moet zijn. Ik denk dat hij juist liever zijn hoofd leeg en koel houdt. Het is in ieder geval een mooi gebaar, dat zeker.

3-0

JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!

eenmaal, andermaal

B.'s huis is verkocht!

Rondje champagne voor de hele zaak. It's on me.

EK

Ok, hiermee is bewezen dat als je alleen thuis bent, je sneller denkt: "goh, daar zou ik een logje over kunnen schrijven" en dat je dat vervolgens ook nog doet.

Goed, het gemis van Lief en de Sopranos heb ik gehad, dan nu hetgeen op dit moment nog belangrijker is dan die twee: het EK. Want ik begrijp dus echt niet dat het merendeel van mijn lezers daar niet warm voor loopt. Het EK! Overal oranje vlaggetjes, een groeiend massaal geloof in onze jongens, de oranje gadgets en de reclames: ik vind het heerlijk en melk de voorpret dan ook maximaal uit. Zo lees ik deze weken het AD Sport Pro en op TV kijk ik alles wat ook maar zijdelings met het EK te maken heeft. Die sukkel van Hans Kraaij Jr. neem ik daarbij op de koop toe.

Ik hou van de inhoudsloze artikelen over onze opstelling (ik zeg: Boulahrouz! He's back!) en het gebabbel over de trainingen. Bij de laatste oefenwedstrijden zit ik met mijn snufferd tegen het beeldscherm aan en schreeuw ik alsof er al iets op het spel staat: kortom, ik geniet met volle teugen van de voorpret. En voor die 3 lezers die met mij meegenieten, hier een oude en een nieuwe reclame, die allebei gegarandeerd kippenvel opleveren. Als je ervan houdt, that is.

Tony

Lief is weg. Een hele week. Op zeilkamp. Dat is leuk voor hem, maar minder leuk voor mij. En dan nog niet eens zozeer omdat ik nu al weet dat ik vannacht niet kan slapen door het lege huis en de nachtmerries die ik geheid ga krijgen, maar omdat ik niet verder kan.

Heeft u enig idee hoe frusterend het is om alle seizoenen van de Sopranos in huis te hebben, maar niet te kunnen kijken?

Zucht.

N.B. Ik lieg niet als ik zeg dat ik vanochtend serieus dacht: "hoe zou het toch met Tony zijn?". En ook droomde ik vannacht dat B. in de maffia zat. Misschien is een weekje Sopranos-pauze niet eens zo slecht.