Hyves/bruiloft

Hyves

Uit het niets was daar opeens een foto van mijn neef, neef T., die ik 15 jaar geleden voor het laatst had gezien. Waarschijnlijk tijdens een van de familie-uitjes waar ik destijds van walgde - want hé, ik was student en om die reden wars van alles wat burgerlijk was en 'familie-uitjes' stond in die tijd hoog op het lijstje burgerlijke dingen - maar waar ik onder lichte druk van mijn moeder toch altijd weer verscheen.

Anno 2008 mailden we, belden we, maakten we een afspraak en voila: twee weken na ons eerste contact zaten we in een restaurant. En zoals dat met sommige mensen gaat, was het alsof ik hem een paar maanden geleden voor het laatst had gezien. Het was fijn en voor herhaling vatbaar. Het blijft echter wel raar dat ik zijn - inmiddels puberende - zoon nog nooit heb gezien.


Bruiloft

Toen de eerste van mijn jaarclub trouwde, was de hele jaarclub - met partners - uitgenodigd. Dat was op dat moment logisch, omdat het studentenleven destijds nog maar net achter de rug was. Naarmate de jaren echter verstreken en het contact tussen de jaarclubgenoten minder was, werd de jaarclub niet per definitie in z'n geheel uitgenodigd. Een uitnodiging werd afhankelijk van het contact dat je met de trouwende jaarclubgenoot had had. Logisch, want de hele jaarclub - met partners - zijn toch een mannetje of 24. En dat zijn best veel mensen, die klakkeloos een groot deel van je drankbudget wegdrinken.

Gisteren was ik op een bruiloft van een jaarclubgenoot die ik 2 jaar geleden voor het laatst écht heb gesproken. We waren met z'n allen uitgenodigd en bijna niemand van ons voelde zich er thuis. Omdat bijna niemand haar echt nog kende. Maar misschien ook wel omdat de bruidegom hield van bagger (house) muziek en die op zijn verzoek dan ook de hele avond werd gedraaid.

Dat alles, samen met het feit dat ik de BOB was, maakte het een vreselijk feest. Waarvoor ik met alle liefde niet voor was uitgenodigd.