Buiten

Ik woon in Utrecht. In een fijne, rustige buurt dat inmiddels door sommige makelaars soms omschreven als ‘centrum’. Wonderlijk om te zien hoe het centrum zich kennelijk uitbreidt, want toen ik mijn appartement vijf jaar geleden kocht, lag het nog op vijf minuten fietsen vanaf het centrum.

En precies dát vond ik destijds heel belangrijk: wonen in (de buurt van) het centrum. Ik wilde namelijk de bioscoop, de kroeg en terrasjes op fietsafstand. Ik wilde na een wilde kroegennacht naar huis kunnen kruipen en nog shoarma halen. Kortom, ik wilde het bruisende stadsleven om mij heen. Toen vriendin Ce. een paar jaar geleden naar ‘buiten’ verhuisde, verklaarde ik haar dan ook voor gek. Geen grote stad op fietsafstand! Alleen maar groen om haar heen! Geen bioscoop in haar eigen stad!

Maar net zoals haar voorkeur voor wonen veranderde van het Neude in 'rust' en 'buiten', zo zijn ook mijn wensen in de loop der jaren veranderd. Net zoals mijn leven is veranderd. Weliswaar woonde ik vijf jaar geleden ook samen, maar mijn leven was toch behoorlijk anders. Veel vaker ging ik naar de kroeg en zocht ik het leven buitenshuis op. Ook daarna, in de tijd dat zowel vriendin Cy. en ik beiden vrijgezel waren, was ik blij met mijn stadsappartement. Want wilde kroegennachten, die kwamen toen nog wel eens voor.

Laatst stelde B. me de vraag of ik niet bang was dat we zouden verburgerlijken, als we ‘buiten’ zouden wonen? Voordat ik kon antwoorden, gaf hij zelf het antwoord al. We zijn al lang verburgerlijkt. And loving it.