roken
De eerste keer was tijdens Koninginnedag. De combinatie alcohol, zon, muziek en een rokend vriendje maakten een onbeheersbaar verlangen in mij los. Ik moest en zou een sigaret. Het werden er uiteindelijk drie.
De weken erna was ik een beetje wiebelig. Mijn rotsvast vertrouwen in mezelf was gebroken en ik bleef zin in een sigaret houden. Gelukkig zwichtte ik niet meer en voordat ik het wist waren er maanden verstreken sinds de 30ste april: ik had de stap van roker naar niet-roker ongemerkt weer gemaakt.
Afgelopen week had ik een week from hell. Ik had met alles en iedereen ruzie, dingen gingen kapot of niet zoals ik wilde en op de laatste dag van de week brak ik: ik kocht een pakje sigaretten en rookte er vijf achter elkaar. Uiteraard werd ik er misselijk van. En duizelig. Maar het bracht me ook weer dat bekende gevoel: rust. Het maakte me kalm en het zorgde dat ik de problemen kon overzien. Of tenminste, dat maakte ik mezelf wijs....
Na die vijf sigaretten flikkerde ik de rest van het pakje in de prullenbak, inclusief de aangekochte aansteker. Verder kocht ik een behoorlijke voorraad aan kauwgom en aanverwante artikelen. Ik besloot dat dit een tweede eenmalige misser was. Weliswaar begrijpelijk, gezien de week die ik had gehad, maar desalniettemin eenmalig. Of tweemalig, als dat een woord zou zijn.
Zondagavond was ik alleen thuis en in mijn hoofd zoemde steeds hetzelfde: ik wil roken ik wil roken ik wil roken. Om 11 uur hield ik het niet meer en reed naar de snackbar. Weer kocht ik een pakje. Weer rookte ik er een paar en weer gooide ik het restant weg.
Maar in plaats dat het me rust bracht, werd ik deze keer boos. Boos op mezelf. Want ik had die sigaretten toch niet nodig? Ik had toch bewezen dat ik zonder kon? Waarom kon ik er opeens niet meer van afblijven? Kortom, ik voelde me behoorlijk slecht en schuldig. De 'ik-ben-teleurgesteld-in-je' speech van B. maakte het er niet beter op.
Vandaag had ik een zitting. Na afloop had ik zin in een sigaret. Uiteraard, dat viel te verwachten. Maar deze keer kocht ik geen sigaretten, maar nicotinepleisters.
Ik ben dus weer - een klein beetje - terug bij af. Verdomme!
N.B. Ik handhaaf mijn tellertje wel gewoon hoor. Als ik daarmee opnieuw moet gaan beginnen raak ik nl. erg ongemotiveerd:
Six months, two weeks, two days,
5934 cigarettes not smoked (minus 13)
saving € 1.186,71. (minus 2 pakjes).
De eerste keer was tijdens Koninginnedag. De combinatie alcohol, zon, muziek en een rokend vriendje maakten een onbeheersbaar verlangen in mij los. Ik moest en zou een sigaret. Het werden er uiteindelijk drie.
De weken erna was ik een beetje wiebelig. Mijn rotsvast vertrouwen in mezelf was gebroken en ik bleef zin in een sigaret houden. Gelukkig zwichtte ik niet meer en voordat ik het wist waren er maanden verstreken sinds de 30ste april: ik had de stap van roker naar niet-roker ongemerkt weer gemaakt.
Afgelopen week had ik een week from hell. Ik had met alles en iedereen ruzie, dingen gingen kapot of niet zoals ik wilde en op de laatste dag van de week brak ik: ik kocht een pakje sigaretten en rookte er vijf achter elkaar. Uiteraard werd ik er misselijk van. En duizelig. Maar het bracht me ook weer dat bekende gevoel: rust. Het maakte me kalm en het zorgde dat ik de problemen kon overzien. Of tenminste, dat maakte ik mezelf wijs....
Na die vijf sigaretten flikkerde ik de rest van het pakje in de prullenbak, inclusief de aangekochte aansteker. Verder kocht ik een behoorlijke voorraad aan kauwgom en aanverwante artikelen. Ik besloot dat dit een tweede eenmalige misser was. Weliswaar begrijpelijk, gezien de week die ik had gehad, maar desalniettemin eenmalig. Of tweemalig, als dat een woord zou zijn.
Zondagavond was ik alleen thuis en in mijn hoofd zoemde steeds hetzelfde: ik wil roken ik wil roken ik wil roken. Om 11 uur hield ik het niet meer en reed naar de snackbar. Weer kocht ik een pakje. Weer rookte ik er een paar en weer gooide ik het restant weg.
Maar in plaats dat het me rust bracht, werd ik deze keer boos. Boos op mezelf. Want ik had die sigaretten toch niet nodig? Ik had toch bewezen dat ik zonder kon? Waarom kon ik er opeens niet meer van afblijven? Kortom, ik voelde me behoorlijk slecht en schuldig. De 'ik-ben-teleurgesteld-in-je' speech van B. maakte het er niet beter op.
Vandaag had ik een zitting. Na afloop had ik zin in een sigaret. Uiteraard, dat viel te verwachten. Maar deze keer kocht ik geen sigaretten, maar nicotinepleisters.
Ik ben dus weer - een klein beetje - terug bij af. Verdomme!
N.B. Ik handhaaf mijn tellertje wel gewoon hoor. Als ik daarmee opnieuw moet gaan beginnen raak ik nl. erg ongemotiveerd:
Six months, two weeks, two days,
5934 cigarettes not smoked (minus 13)
saving € 1.186,71. (minus 2 pakjes).
posted by CeeBee @ 18:58
<< Home