pa

Hij gaf me het gevoel dat ik welkom was. Uit niets bleek dat hij aan me moest wennen, of dat hij zich ongemakkelijk voelde met de situatie. Hij was oprecht blij dat ik er was en leek bereid om mijn voorgangster te vergeten. Hij liet dan ook een behoorlijke indruk op me achter, ook al kwam dat wellicht deels vanwege de ziekte die hij net had overwonnen. Of door de bezorgdheid die ik die middag las in de ogen van hen, die hem lief waren. Hoe dan ook vond ik hem sympathiek en was ik blij met mijn nieuwbakken schoonvader.

Vorige week kwam een sms van B. "Pa weer ziek. Minimaal twee chemo's". Zes simpele woorden. Zes woorden, waarachter een grote angst en ongerustheid schuilgaat. Zes woorden, die vakantieplannen opzij schuiven en een toekomst op losse schroeven zetten.

B. en ik zitten sinds een week dan ook in een rare situatie. Deels stevig geankerd op onze roze wolk, maar met een dreigende zwarte wolk boven ons hoofd. Ik hoop oprecht dat ie overwaait.