vol

Het zal de zon zijn geweest. Of het witbier. Of de ongedwongen sfeer die er tussen ons hing. Want opeens leek het me een goed idee om B. te vertellen van mijn weblog. Toen hij daarop fijntjes vroeg wat ik de laatste weken had geschreven antwoordde ik naar waarheid dat ik alleen maar aan hem had kunnen denken. En dus niet had kunnen schrijven.

En zo is het nog steeds. Mijn hoofd is vol en behalve B. is er niets logwaardigs in mijn leven. Maar het gaat dus goed, dat u het weet.