what if

Haar haren zijn te blond en strak naar achteren gebonden.
Haar ogen zijn te zwaar aangezet, met eyeliner en kohlpotlood.
Haar kleren zijn een maat te klein, of in ieder geval te strak.
Haar sieraden zijn bling-bling en dan niet op een goede manier.
Haar taal is grof en haar woorden klinken in het Utrechts plat.

Haar wiegje stond ooit hier, hier in het Utrechtse. Met een stel ouders die haar de opvoeding gaven waarvan zij meenden dat het goed was. Die haar hebben geleerd zich zo te gedragen, zich op deze manier te kleden en deze taal te spreken. Het is de paplepel die haar zo heeft gemaakt.

Maar er is een ding dat die paplepel ongemoeid heeft gelaten. Of waar het geen invloed op had. En dat zijn haar hersens. Die zijn boven verwachting ontwikkeld. Ze is weliswaar niet geschoold, maar wel ongelooflijk pienter en snel van begrip.

En dus dacht ik vandaag weer wat ik altijd denk als ik haar zie: hoe zou jouw leven uit hebben gezien als jouw wiegje naast het mijne had gestaan. Met mijn ouders, mijn opvoeding, mijn opleidingen, mijn mogelijkheden. What if.