vaatwasser

Ik kneep met mijn ogen en tuurde in het koffiekopje. Shit. Niet schoon. Ik pakte een andere uit de vaatwasser. Nog minder schoon. Ik keek naar de borden, het bestek en de glazen. Niets was schoon, terwijl dezelfde vaat nu al 3 keer had gedraaid. Met een diepe zucht draaide ik me om en pakte een mok uit de kast. Een schone.

Hij was stuk. Mijn vaatwasser. Mijn steun en toeverlaat. De enige reden waarom mijn keuken geen puinzooi is. Vanwege een enorme kater, die mij gisteren de hele dag aan bed kluisterde, kon ik pas vandaag kijken of er misschien iets verstopt zat. Een filtertje misschien. Of een van de sproeiers.

Het was niet een van beiden. Het was beiden. En dan niet een beetje, maar helemaal. Alles zat verstopt, met de meest gore en onherkenbare dingen. In alle kleuren van de regenboog, met bijbehorende geuren. Gatverdegatverdegatver. Met dichtgehouden neus maakte ik alles schoon en draaide de vaat voor de vierde keer. Met succes.

Wist je dat je heel erg blij kan worden van een vaatwasser die het doet? Nee? Tis echt waar.