rust

Wat-een-zaligheid. Vijf dagen was ik in het Gronsveldse. Bij mijn ouders. Ik heb geslapen (heel heel heel veel), gewandeld (heel heel heel ver), geshopt (voor heel heel veel geld) en gekaart (heel heel heel veel). Kortom, het was echt helemaal geweldig. Dankjewel, paps en mams, voor het lekkere brood, het fijne bed en alle luxe. Het was heerlijk.

Zo. En nu ben ik weer terug. En zag ik dat ik een stokje kreeg. Van Polle (die in mijn hoofd altijd tante Pollewop heet, maar dat is vlg mij iets van de familie Bee). Zes rare dingen over mezelf. Daar gaan we dan.

• Ik ve(r)slik me best vaak in mijn eigen spuug. Tja, ik kan er niets anders van maken. Zo zit ik het ene moment gewoon fijn mijn spuug door te slikken - sorry, is een beetje smerig - en verslik ik me het volgende moment. Compleet met rood aanlopen, ademtekort etc. etc. Mensen kijken dan altijd heel erg verbaasd en ik ben - tijdens deze aanval - dan ook voornamelijk bezig om de andere gerust te stellen dat ik heus niet stik en dat het meestal vanzelf over gaat;

• Ik kan heel goed geld uitgeven. Grote bedragen. Een paar laarzen, of een gave jas heb ik zo gekocht. Maar met kleinere bedragen kan ik het opeens heel moeilijk hebben. Zo kocht ik gisteren voor ongeveer 200 euro aan kleren, maar vertikte ik het vervolgens 13 euro te betalen voor een mascara. Te duur. En dus gebruik ik mijn opgedroogde mascara nog maar even, totdat het echt niet meer kan;

• Ik ben geen sociaal dier. Wel in gezelschappen, dan word ik vaak de grapjas. Omdat dat de rol is die het best bij mij past. Maar ik haat de gesprekken van "een op een". Omdat ik altijd vrees het gesprek niet gaande te kunnen houden. Of dat mensen het liefste bij me weglopen en dat ik dat dan niet door heb of zo.

• Ondanks mijn respectabele leeftijd van (bijna) 34 ben ik nog steeds niet tevreden met mezelf. Niet over mijn uiterlijk, want daar kan ik wat aan doen en daar ben ik ook hard mee bezig, maar over mijn innerlijk. Want ik wil nog steeds eigenlijk iemand anders zijn. Ik zou graag 100 vrienden willen hebben, een geoefende smalltalker zijn en een sportieve aard hebben. In plaats daarvan ben ik nogal op mezelf, ben ik alleen maar goed in small talk als er genoeg drank in me zit en ben ik nogal lui van aard. Zal me benieuwen wanneer ik me er bij neer leg dat ik gewoon ben zoals ik ben.

• En tot slot - want ik vind vijf meer dan genoeg - heb ik een grondige hekel aan spelfouten. Niet aan alle spelfouten, maar aan de d's en t's. Het gaat zelfs zover dat ik ooit een fax van een advocaat wederpartij linea recta terugstuurde met de verbeterde t (of d, dat weet ik niet meer). En het gaat zelfs nog verder: als ik een nieuwe weblog lees en ik zie in het eerste stukje zo'n spelfout, dan lees ik 'm nooit meer...

Zo. het stokje gaat niet verder, want ik heb 'm volgens mij nu al overal gezien.