krullen

Vriendin K. is mooi. Ja, ik dacht, ik begin daar maar meteen mee. Niet alleen is ze mooi, ze is ook nog superslank en daarbij is ze ook nog attent, lief, slim en grappig. Een vriendin om trots op te zijn. En een beetje jaloers. Ik ben beiden en dat kan best naast elkaar, zo is me de afgelopen 13 jaar gebleken.

Het enige dat vriendin K. van mij zou willen hebben - mocht mijn lichaam tot haar beschikking staan - is mijn haar en borsten. Want ik heb van allebei nogal veel en zij wat minder. De ironie ervan is dat zowel mijn haar als mijn borsten mij gestolen zouden kunnen worden. Want ik vind het allebei maar lastig. Qua haar is het namelijk moeilijk om er een soort van model in te krijgen en qua buste... tja, wat zal ik ervan zeggen. Het slingert alle kanten op en dat is niet altijd fijn. Sterker nog, dat is nooit fijn want pijnlijk. Maar goed, het zit er nu eenmaal en ik moet het er maar mee doen.

Afgelopen vakantie stonden K. en ik weer eens voor de spiegel. Er moest make up op en het haar moest gedaan. Zonder nadenken kneedde ik wat gel in mijn haar en zag tot mijn verbazing dat er een soort van krul in ontstond. Ik kneedde nog wat meer en er onstonden nog wat meer krullen. Na 10 minuten kneden - ja, je moet er wel wat voor over hebben - had ik een krullenkop. Mijn hele gezicht veranderde erdoor en ik kon mijn ogen er niet van af houden.

Terug in Nederland dacht ik dat de krullen wel zouden verdwijnen en dat ze alleen waren ontstaan door een mysterieuze toevoeging in het Egyptische water. Maar niets van dat alles. Ik heb nog steeds krullen en boy o boy, ik ben er zo blij mee.