varkenspootjes

Dat is lang geleden he, twee stukjes op een dag! Geniet er maar van. Het kan zo weer over zijn.

Vandaag was mijn vrije dag. En wat een fijne dag dat het was. Er was zon. Er was een Ikea en er was de binnenstad van Utrecht. In dat laatste zocht ik laarzen. Mooie hoge laarzen, die ik kan dragen onder een rokje zodat mijn varkenspootjes langer lijken. Want daar ben ik dus mee behept he, met varkenspootjes. Voor wie zich daar geen beeld bij kan vormen: dat zijn (te) dikke (te) korte benen. En die doen het alleen maar aardig met wijde broeken - de hemel zij geprezen dat die vreselijke smalle-pijpen-broeken niet echt zijn teruggekeerd - of met rokjes. Maar onder die rokjes moeten dan weer laarzen. Je zou er moe van worden.

Maar goed, varkenspootjes dus. Maar helaas zijn mijn benen niet alleen dik en kort, ik heb ook nog eens behoorlijk flinke kuiten. En dan passen laarzen dus nooit. Of bijna nooit. De vorige zoektocht naar de juiste laarzen duurde een volle week, totdat ik ze vond in een belachelijk dure winkel. Want zo ben ik dan ook wel weer, ik ga eerst voor het dubbeltje-op-de-eerste-rij, maar als dat niet lukt gooi ik mijn streefprijs zo ver omhoog totdat ik uiteindelijk bereid ben om een maandsalaris te besteden.

Goed, maar wat maakte deze dag nu met name zo mooi? Niet alleen vond ik mijn mooie hoge bruine laarzen, maar waren ze ook nog eens schappelijk geprijsd. En daarbij vond ik ze ook nog eens binnen twee uur. Laat de winter maar komen. Of die koude nachten in Egypte.