verloren zoon

Ik dacht een licht ge-miauw aan de voordeur te horen, maar besloot er niet op te reageren. De afgelopen dagen had ik wel vaker een "fata morgana voor het oor" gehad en deze keer zou het wel niet anders zijn. Ik kon de teleurstelling van een leeg portaal niet nog een keer verdragen.

Uiteindelijk liep ik toch maar naar de voordeur. En daar zat mijnheer. Pontificaal, alsof hij nooit was weggeweest.

Mijn verloren zoon is dus weer terug. En daarom een foto. Omdat ie de liefste is. En natuurlijk ook omdat dit stiekem toch een suffe-mutsen-kattenlog is.