hitte

Vandaag heeft de hitte in haar persoonlijke strijd tegen Cee alweer een slag gewonnen. Ik zat in de auto, waar het een comfortabele 40 graden was, en ik moest wachten. Voor het stoplicht en daarna op een tegenligger die dezelfde straat in wilde. Hij had de zogenaamde korte bocht en had dus voorrang. Mijn tegenligger moest ook nog wachten, want hij moest de fietsers die rechtdoor fietsten voor laten gaan.

Tot zover niets nieuws, want ik sta elke godvergeten dag op dat punt te wachten. Ik berustte in de hitte, mede vanwege de wetenschap dat mij een koel balkon wachtte. Maar toen!!! Toen begon achter mij dus iemand te toeteren. Te toeteren. Hard en lang. En dat had ze nou net niet moeten doen. Want voor het eerst in mijn leven stak ik een middelvinger op. Zeer duidelijk, met de middelvinger goed zichtbaar gestrekt. Natuurlijk had ik al meteen spijt, want zo ben ik niet. En ik wil zo ook niet zijn als het 40 graden in mijn auto is. Maar toen mijn achterligger de achtervolging inzette en midden op straat haar auto stilzette om mij de wind van voren te geven, deed ik alweer het enige dat ik op dat moment kon doen: terugschreeuwen.

De stand Hitte-Cee: 2-0