blauwtje

Ik denk dat ik mensenkennis heb. Ik voel het als mensen me niet mogen, of als ze me vervelend vinden. En er zijn best mensen die zo over me denken. Dat is allemaal prima, want vaak is dat gevoel dan wederzijds.

Maar nog nooit in mijn hele leven maakte ik mee dat iemand mij per mail liet weten dat ze geen zin had om onze vriendschap nieuw leven in te blazen. Tot vandaag. Dat was haar antwoord op mijn voorstel om binnenkort weer een drankje te doen. Ze voegde er nog fijntjes aan toe dat het haar niet fair leek om mij aan het lijntje te houden.

Chapeau voor de duidelijkheid, dat zeker. Maar omdat ik 'm absoluut niet zag aankomen kwam de klap hard aan. Midden in de maagstreek. Nu ben ik dus misselijk.