vrijgezel

Ik schreef eerder al dat mijn leven als bezette vrouw vrij rustig was. Ik ging haast niet meer naar de kroeg en al helemaal niet meer naar een disco (dat tegenwoordig geen disco meer heet, maar een club. Yep, ik ben oud.) Ik wilde nog wel eens een biertje drinken, maar het leidde haast nooit meer tot middernachtelijke dronkenschap. En ik vond dat allemaal wel prima. Ik had wel genoeg tijd voor of achter de bar doorgebracht. Ik was klaar voor het volgende level. Het level van kindjes maken, papa en mama spelen en verhuizen naar de suburbs.

Maar de zaken liepen anders. De relatie verdween en van een 32-jarige bijna-moeder veranderde ik in een 33-jarige single. En dus ben ik noodgedwongen weer back in business (ik weet niet waar die Engelse termen opeens vandaan komen. Let er maar niet op.) Afgelopen Koninginnenacht realiseerde ik het me eigenlijk voor het eerst. Ik was weer vrijgezel. Ook realiseerde ik me dat ik bijna geen enkele vrijgezel ken. Noch mannelijke, noch vrouwelijke. Nou ja, 1 vrouwelijke, C. Mijn partner in crime (irritant! Waarom kom ik toch niet op de Nederlandse uitdrukkingen! Grhmmf). Maar ik zie haar binnenkort helaas ook wel aan de man, met PvdP.

Kijk, en dat is toch wel even wat anders dan zeven jaar geleden, toen ik voor het laatst vrijgezel werd. Om mij heen barstte het van de vrijgezellen. Alles en iedereen was vrijgezel. Of had een korte relatie, die toch niet serieus was. Maar nu dus niet meer. Niemand is vrijgezel. Iedereen is gesettled (daar is er nog eentje dan) en heeft al gebaard, is zwanger of wil dat worden.

En daar word ik dan toch wel een beetje moedeloos van.