Vodaf*ck

Ik kon niet geloven dat het zo simpel zou zijn. En toch was ze ervan overtuigd, die aardige mevrouw aan de telefoon. Het zou alleen een kwestie zijn van even aangifte doen, formuliertje faxen en een telefoon uitzoeken. In een poep en een scheet zou ik weer voorzien zijn van een Samsung D600. Dat was maandag.

Inmiddels ben ik al vijf keer de Vodafonewinkel binnengelopen. Om evenzo vaak te horen dat het nog niet geregeld was. Dat ze er druk mee bezig waren. Dat Zij er niets aan konden doen, maar dat Die van het hoofdkantoor hun zaken niet op orde hadden. De eerste drie keer bleef ik rustig. De vierde keer zei ik dat ik vermoedde dat Vodafone een klant minder had en de vijfde keer had ik mijn ik-ben-advocaat-en-je-zorgt-g*dverd*mme-dat-je-het-regelt-blik in mijn ogen.

Alles tevergeefs. Ik zit nog steeds met mijn bejaarde Nokia. Grmfh.