sterk

"Wat ben jij sterk";
"Wat doe je het goed";
"Je bent er echt al overheen".

Zomaar wat kreten die ik de afgelopen maanden hoorde. Steeds weer. Want dat denkt men, dat ik zo sterk ben. Dat ik mijn leven weer opgepikt heb. Dat ik over het diepste punt heen ben. Maar dat is maar een schild. Een muurtje. Een masker. Ik kan ook niet anders. Want zou ik eraan toegeven, dan kwam ik een maand mijn bed niet uit. Want ik wil helemaal niet sterk zijn. Ik wil huilen. Ik wil me verstoppen. Ik wil de wereld aan me voorbij laten gaan. Een winterslaap en dan wakker worden zonder verdriet. Zonder die grauwe sluier van eenzaamheid. Dat wil ik.

En potverdorie, dat gaat gebeuren ook. Alleen zonder die winterslaap. Want dat zal mijn baas niet goed vinden.