secretaressedag

Ik besloot het te doen. Waarom ook niet. Het was hun dag en daar wilde ik best aan mee doen. Ook al vind ik dat je niet alleen op zo'n dag moet laten zien dat je mensen waardeert.

En dus liep ik vanochtend met een grote paarse orchidee het kantoor binnen. T. was de eerste secretaresse die ik zag en dus duwde ik de plant in haar handen. Met de boodschap: "alsjeblieft, voor secretaressedag". T. was blij en kirde dingen als "wat lief en niet nodig". Blij met mezelf drentelde ik nog wat op het secretariaat rond, ik genoot van haar oprechte enthousiasme.

En toen zei ze het. "Wat zal het mooi staan, thuis, tussen mijn spulletjes".

Huh? Thuis? Hoezo, thuis? Hij was niet alleen voor haar, hij was voor alle secretaresses. Ook voor die andere secretaresse, die notabene naast haar stond. Ik keek een beetje bedremmeld om me heen en liep maar weg van het secretariaat. Wat moest ik nu? Nog drie planten kopen?

Na vijf minuten in mijn kantoor te hebben gezeten besloot ik het toch maar te zeggen. Met als resultaat dat zij zich schaamde. En ik ook.