Misselijk

Iedereen kent wel zo iemand. Zo'n vrouw waarvan je weet dat jouw man haar interessant vindt. Zo'n vrouw die gevaarlijk kan zijn voor je relatie. Zo'n vrouw waarvan je niet wil dat ze teveel tijd doorbrengt met je partner. Omdat dat wel eens fout zou kunnen gaan. W. had ook zo iemand. Iemand bij hem op zijn werk, J. J. is een leuke vrouw. Spontaan en hip. Leuke lach en heldere ogen. Type no nonsens. Het had een vriendin van me kunnen zijn.

Op een dag deed ik iets wat ik niet mocht doen. Er was geen enkele reden voor, maar toch spitte ik de sms-jes in W.'s telefoon door. En vond een paar sms-jes tussen hen. Niets ernstigs, geen sexuele toespelingen, maar toch. Kennelijk was hun relatie wel anders dan ik altijd had gedacht. Ze waren niet alleen collega's, maar ook vrienden. En dat had hij mij niet verteld. Dat had hij mij bewust niet verteld.

Nou is W. geen goede leugenaar, dus had ik de waarheid al snel boven tafel. Dat hij zich aangetrokken tot haar voelde. Dat er een spanning tussen hen hing. Maar dat hij er niets mee wilde doen. En ook nooit had gedaan. Dat hij van mij hield en dat hij het vervelend vond dat hij zoiets voor een ander voelde. Uiteraard volgde daarop een lange ruzie. Vol onzekerheid van mijn kant, vol schuldgevoel van zijn kant.

Uiteindelijk praatten we alles uit en ging de relatie verder. En later ging het uit. Om een hele andere reden. Nooit dacht ik meer aan J. Nooit maakte ik me meer zorgen om J. Ik geloofde W. Misschien was ik naief, misschien was ik dom. Je zou het haast denken, want maandag vertelde W. dat hij onlangs met J. had gezoend.

Nou moet hij zoenen met wie hij wil, het is niet voor niets uit. Maar met haar. Juist met haar. Dat doet pijn. Veel pijn.