bevalling

Hij is er hoor. Ik heb nog nooit zo lang nagedacht over een logje. En ik heb ook nog nooit mijn eigen log voorgelezen. Maar vandaag dus wel. Wel 20 keer. Want ik moet het morgen dus ook nog zelf voorlezen. En het leek me wel zo wijs om dat eens te oefenen. Of 20 keer dus.

Chauvinist

Ik ben een chauvinist in hart en nieren. Niet dat ik nou zo trots ben op Nederland en het gestuntel van onze MP. Nee, ik ben een chauvinist als het op sport aan komt. En het maakt me dan eigenlijk niet eens zoveel uit welke sport dat dan is. Wint Marianne de 1000 meter, dan kijk ik die rit in alle herhalingen. Wint Rens het polsstokhoogspringen, dan ben ik opeens zijn grootste fan. Dat ik eerder nog nooit van hem had gehoord, doet er dan verder niet toe.

Mijn chauvinisme stijgt tot grootste hoogtes met een voetbal EK of WK. Opeens ken ik alle spelers van ons elftal. Ik snap precies waar Johan Cruyff het over heeft en ik ben het levende bewijs dat vrouwen weten wat buitenspel is. Ik gedraag me tijdens die wedstrijden sowieso als een man. Ik rook en drink teveel. Ik schreeuw bij een foute pass en ik duld geen stom gebabbel tijdens de wedstrijd. Praten mag heus wel, maar dan alleen over de wedstrijd. Over het gemiste doelpunt of die foute wissel. Dat is allemaal prima. Maar niet over de uitverkoop of het plaatsen van de nieuwe keuken. Dat kan ik allemaal niet aan als ik onder hoogspanning sta.

Maar goed. Nog 46 dagen. Nog 46 dagen en dan begint het WK. Ik zal weer misselijk van de zenuwen voor de tv zitten. Ik zal schreeuwen, lachen en hopen. Hopen dat we winnen. Hopen dat we geen strafschoppen krijgen. Want dan durf ik niet te kijken. Daarin ben ik dan wel weer echt een vrouw