nachtbraken

Zondagnacht werd ik wakker met koorts. Heftige koorts. Zo'n koorts waarvoor je geen thermometer nodig hebt om het te constateren. Rillend van de kou trok ik een extra t-shirt met lange mouwen aan en rolde me in mijn dubbele dekbed. Gezien de golf van buikgriep in Nederland verwachtte ik snel boven de pleepot te hangen, maar dat bleef mij goddank bespaard. De koorts niet. Die was heftig en slopend. Half wakend, half slapend maakte ik de nacht door en meldde me maandagochtend dan ook ziek. Ik sliep de hele ochtend en een groot deel van de middag.

Aan het einde van de middag voelde ik me weer goed. Zelfs zo goed, dat ik overwoog om die avond gewoon naar mijn schrijfcursus te gaan. Dat ik uiteindelijk toch niet ging had niets met koorts te maken. Dat was vanwege een opspelend geweten. Immers, als je niet kunt werken overdag, mag je 's avonds ook geen leuke dingen doen. Ik ontzegde me daarom het plezier van mijn cursus en bleef thuis. Die nacht gebeurde hetzelfde als de nacht ervoor. Koorts. Rillen van de kou. Pijn in mijn spieren. En weer meldde ik me 's ochtends ziek.

Helaas is het mij niet gegund om in alle rust ziek te zijn. Die middag had ik namelijk een zitting en niemand kon 'm van me overnemen. Omdat ik het mijn client niet wilde aandoen om de zitting uit te stellen en ging ik er toch maar heen. Nadat E. mij het dossier had thuisgebracht, besloot ik meteen een Ibuprofen in te nemen. Na een uur merkte ik nog geen verschil, dus nam ik een tweede. En nog een uur later een derde. En dat had ik nou niet moeten doen.

In de zitting kreeg ik oorsuizingen. En hartkloppingen. Door al dat gesuis en geklop kon ik de rechter bijna niet verstaan. Daarbij had ik zo warm, dat ik een zweetdruppel over mijn rug voelde lopen. Al met al perfecte omstandigheden om een zitting te doen. Het kwam allemaal goed, dat dan weer wel. Client blij, ik uitgeput. Thuis ging ik meteen weer naar bed. Toen ik aan het begin van de avond weer wakker werd, voelde ik me weer goed. Ik deed boodschappen en kookte mijn potje. Er was werkelijk niets aan de hand. Ik ging zelfs aan mezelf twijfelen of ik me nou wel zo ellendig had gevoeld, eerder die dag.

's Avonds keek ik blij mijn meidenprogramma's, terwijl ik ondertussen een paar filmpjes bekeek op www.metacafe.com. De nacht die erop volgde kon ik weer niet slapen. Niet vanwege koorts, die bleef deze nacht uit. Nee, deze keer kon ik niet slapen vanwege de enge filmpjes die ik tegen beter weten in had bekeken. Steeds weer zag ik enge gezichten, of spooky magicians voor mijn geestesoog. Om half zes (!) vanochtend had ik nog steeds niet geslapen. Ook niet een beetje gedoezeld of zo. Nee, gewoon geen oog dicht gedaan. Dus stond ik maar op om Bo uit te laten. Had ik dat in ieder geval al gehad.

Ben je ook zo benieuwd wat de komende nacht brengt?