aanname

Ik moet nog even wat rechtzetten. Naar aanleiding van mijn laatste stukje. Ik doe namelijk geen strafrecht. Ik sta geen moordenaars bij, ik verdedig geen verkrachters en ook geen dieven. Ik hou me daar verre van, van al die engerds. Als mensen zeggen "dat het wel moeilijk zal zijn om een moordenaar te verdedigen", dan ben ik het daar gewoon mee eens. Ook al kan ik feilloos uiteen zetten hoe en waarom een advocaat dat wel kan. Want het lijkt me hartstikke moeilijk en ik zou het ook niet kunnen. Ooit dacht ik daar anders over en was ik ervan overtuigd dat ik een strafpleiter zou worden. Maar het lot beschikte anders, en daar ben ik nu wel blij om.

Ik doe dus geen strafrecht, maar familierecht. En daar zit ook tuig tussen. Maar dat is dan toch van een andere orde. Meestal heb ik gewoon te maken met lieve en normale mensen. Die verdriet hebben omdat ze na een x aantal jaren van de vader van hun kinderen willen scheiden, of alsnog omgang met hun kinderen willen, geen alimentatie willen betalen of hun kinderen niet uit huis willen plaatsen. Veel verdriet, geen moordenaars. Dat jullie dat weten. Maar het blijft grappig dat mensen bij het beroep advocaat altijd denken aan de Moskovitcen onder ons. Maar nee, ik dus niet.

Maar daar wilde ik het dus niet over hebben. Ik wilde het hebben over iets lugubers. Iets macabers, namelijk over mijn grootste doodsangst. Nou heb ik er een boel, doodsangsten bedoel ik, want ik ben bang om te verongelukken, van een flat te vallen, of simpelweg een hartaanval te krijgen. Zal er wel mee te maken hebben dat ik gewoon nog niet dood wil. Maar mijn grootste angst is om te stikken. Het idee om geen lucht te krijgen beangstigt me zo, dat ik zelfs spontaan luchtgebrek krijg als ik op tv iemand zie stikken. Ik moet dan diep ademhalen om me ervan te overtuigen dat ik gewoon kan ademen.

Vandaag liep ik door het winkelcentrum en zag een etalage. De etaleur had het kennelijk een leuk idee gevonden om de paspoppen in plastic folie te wikkelen. Hun gezichten incluis. Ik vond het zo'n eng gezicht dat ik bijna in een hyperventilatie schoot.

Misschien moet ik eens onder hypnose om te kijken waar die angst toch vandaan komt.