Rebound

Ik ben geen rebound-meisje. Het einde van een relatie verwerk ik alleen, in afzondering. Of in ieder geval in afzondering van het andere geslacht. Of ja, in ieder geval niet in een andere relatie. Naar mijn idee zou dat afbreuk doen aan mijn ex-relatie. Het zou dan zijn alsof die nooit wat heeft voorgesteld. En dat is niet zo. Het heeft zeker wat voorgesteld. Ik heb lang gedacht dat hij Het was. Dat hij de man van mijn dromen was en dat wij met onze rollator tikkertje zouden spelen in het bejaardentehuis. En om dan nu zomaar in de armen van een ander te vallen, dat kan ik niet.

Maar ik voelde twee dagen geleden wél opeens een soort van vlindertje. Iets deed 'hups' in de buurt van mijn hart. En nog wel tijdens een zitting. Voor mijn advocaat-wederpartij. Die getrouwd is en een kind heeft. Ik zou er dus nooit iets mee doen. En verliefd ben ik ook helemaal niet. Maar dat 'hupsje', dat voelde wel fijn.

M.: het was 'm wel hoor. Van A.

*schaam me diep*