fuik

Ik hoor er eindelijk bij. Bij de echte automobilisten. Zojuist reed ik namelijk voor het eerst een politiefuik in. Van ver zag ik ze al staan: vier auto's met zwaailichten. Ik schrok niet, want ik had niet gedronken. Ook was ik in het bezit van alle papieren die je mogelijkerwijs ook maar misschien eventueel nodig zou kunnen hebben om auto te mogen rijden.

Ik stopte keurig voor mijnheer de agent en draaide mijn raampje open. Ja, en wat zeg je dan op zo'n moment? Het enige dat ik kon bedenken was: "what seems to be the problem, officer?" Uiteindelijk zei hij gewoon: "goedenavond" en antwoordde ik hetzelfde.

Toen zag ik het blaasapparaat in zijn hand en schrok. Want ik wist helemaal niet hoe dat moest: blazen. Moest ikzelf het apparaat vastpakken, of zou hij het vasthouden? En hoe lang moest het eigenlijk? Zou hij me waarschuwen of moest ik doorgaan tot ik een piepje hoorde? "Belachelijk, dat ik me daar druk over maak", dacht ik terwijl ik blies en de agent het apparaat vasthield. "Ik blaas gewoon tot ik niet meer kan of totdat hij stop zegt".

En hij zei stop. En ik kreeg een 'P'. Van Prima, zei hij er nog bij. Ik glunderde van trots. Alsof ik nog niet wist dat ik niet gedronken had.