the eighties

Net als iedereen had ook ik in de jaren tachtig cassettebandjes. Uren en uren muziek, met soms nog een verloren af -of aankondiging van Jeroen van Inkel. Dagen aaneen zat ik gekluisterd aan radio en cassetterecorder. "Play, stop en rec". Uiteindelijk ging ik over tot cd's en zo nu en dan kocht ik ook nog wel eens liedje van vroeger. Om te duiken in mijn herinneringen en weer te denken aan dat gave feest, die leuke zomer of die eerste zoen.

In de jaren negentig had ik zo een behoorlijke cd-verzameling opgebouwd. Niet uitzonderlijk groot, maar wel gevarieerd met een mix van vroeger en nu. Van hiphop via rock tot klassiek. Toen een inbreker mijn openstaand raam niet kon weerstaan, raakte ik die verzameling weer kwijt. En moest ik opnieuw beginnen. En weer kocht ik af en toe een liedje van vroeger, maar deze keer bleven grote gaten achter in mijn collectie.

En toen kwam 2006, met een Ipod en Limewire. En weer neem ik uren en uren muziek op. Niet met play, stop en rec. Maar met een simpele druk op de knop. En een voor een zijn ze weer bij me terug, die liedjes van vroeger. The Communards, Womack en Womack en Spandau Ballet. Fout, fouter, foutst. I love the eighties.