Houdt de dief!

Ik was met mijn moeder in de stad. Ik mocht een cadeau uitzoeken voor mijn verjaardag en ik wist niet wat ik wilde. Hebberig keek ik in alle winkels. Wilde ik een nieuwe jas? Of toch die armband? Of een mini I-Pod! Of zo'n kekke poncho!! Ik wist het niet, maar het kon me ook niet schelen.

Al snel belandden we in Esprit. Daar hadden ze immers zowel jassen, poncho's en armbanden. Grote kans op succes. Om een colbertje te passen - ja, voor die logica moet je vrouw zijn - legde ik mijn tas even op de grond.

Een half uur later stonden we in de Bijenkorf - nog steeds op zoek naar iets, want colbertje was stiekem lelijk - toen ik mijn tas opeens miste. Waar was ie?!! Ik had hem toch niet afgedaan?!! Bestolen! Ik was bestolen!!! Houdt de dief!!! Paniekerig rende ik door de Bijenkorf, op zoek naar de dief. Of de tas. Pas na vijf angstige minuten dacht ik aan het lelijke colbertje en rende naar Esprit. En daar lag ie. Gewoon onder het rek van de colbertjes. Ik had tranen in mijn ogen van blijdschap, blij met iets wat ik al had. Een tas. Een mobieltje. Een portemonnee. Autopapieren.

Moraal van dit verhaal? Soms moet je blij zijn met wat je hebt.

Wat niet wil zeggen dat ik geen verjaardagscadeau kreeg hoor. Ik kreeg een kekke nieuw jas. Met sjaal. En hij is berestoer. En hij staat heel leuk bij mijn tas:)