Australian open

Sommige zaken zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Voor mij hoort het Australian Open bijvoorbeeld bij Sydney. Dat slaat eigenlijk nergens op, want het Australian Open wordt gehouden in Melbourne. Maar toch, voor mij horen ze bij elkaar. En wel omdat ik ooit tijdens het Australian Open in Sydney was.

Ik was net zes dagen Down Under en ik was ziek. Al zwetend sleet ik mijn dagen in mijn stapelbed. Omdat de rest van mijn kamergenoten overdag niet in het hostel waren - ja, deuheu, je gaat natuurlijk niet reizen om in je bed te hangen - had ik het alleenrecht over de afstandsbediening van de tv. En u raadt het al: het Australian Open. Dag in dag uit volgde ik alle wedstrijden die door de Australische zender integraal uitgezonden werden.

De vijfde dag besloot de beheerder van het hostel dat ik maar eens beter moest worden. Hij zei dat hij me kon "healen", maar ik moest wel vertrouwen in hem hebben. Het was een Ozzie van Oosterse komaf en ik besloot ter plekke te geloven in de Oosterse geneeskunde. Hij vroeg me op mijn buik te draaien en mijn shirtje uit te trekken. En daar lag ik dan, in mijn blote niksnak, te geloven in een oude man die ik vijf dagen daarvoor voor het eerst had gezien. Vijf minuten later had ik spijt en pijn. Met grof geweld drukte mijn heler het muntstuk in mijn vel en met veel kracht trok hij het muntstuk over mijn rug. Want daarmee haalde hij het gif uit mijn lichaam (?).

De dag erna was ik beter. Maar had wel pijn aan mijn rug.

En ieder jaar opnieuw denk ik - bij het zien van de Australian Open - aan dit verhaal. Soms komt inspiratie uit vreemde hoeken.