qut

W.'s moeder E. was jarig en ik zou voor het eerst de vrienden van zijn ouders ontmoeten. Ik was nerveus, want ik wilde een goede indruk maken. Ik wilde dat ze me zouden herinneren als dat aardige, intelligente meisje.

Ik liep de huiskamer binnen en het gezelschap leek te verstommen. Iedereen staarde me aan, benieuwd om de vriendin van W. te zien. De moed zonk me in de schoenen en met een hoog stemmetje en rode wangen feliciteerde ik E.

Nou is E. is altijd druk en op haar verjaardag nog een slagje drukker. Met koken. Wijn inschenken en praten. Heel veel praten. Met iedereen een beetje en haar aandacht werd dan ook snel door iemand anders opgeeist..

Omdat W. zich had gemengd in het gezelschap stond ik er wat verloren bij. Ik pakte een taartje en ging snel op de bank zitten. Hopend op wat aanspraak. En daar was ze: R. De beste vriendin van W.'s moeder. Al snel stelde ze me op mijn gemak. Ze was geinteresseerd, stelde de juiste vragen en luisterde ook nog eens naar de antwoorden. En dat bleef ze doen. Iedere keer als ik haar zag. Ze is de liefste vrouw die ik ooit heb gekend.

En nu heeft ook zij kanker. In de hersens. In de longen. En er is waarschijnlijk niets aan te doen.

Qut qut qut