pijn

Jarenlang was ik blij als ze er waren. Die maandelijkse krampen. Die pijn in mijn buik, die me liet weten dat er geen kindje groeide. Het was mijn (moeder)tijd nog niet. Ik wilde eerst nog reizen, werken en gewoon ouder worden. Nu ben ik ouder. Ik ben al behoorlijk wat ouder en mijn moedertijd is gekomen. Ik wil moeder worden. En wel nu.

Maar het gaat niet zoals het hoort. Maandelijks komt dat wat jarenlang een opluchting was als een klap in mijn bek. En die krampen, waarmee mijn hoop telkens weer vervliegt, lijken meer pijn te doen dan ooit. Teleurstelling doet maandelijks zijn ronde langs ons huis. Maar ook andere gevoelens komen bovendrijven. Jaloezie bijvoorbeeld. Jaloezie op mijn jaarclub, die allemaal op commando zwanger lijken te worden. Jaloezie op C. en haar wolk P. Jaloezie op M. die nu zo mooi zwanger is. Ik word er niet leuker van, van al die jaloezie. Maar het is er wel. En soms komt ook die jaloezie als een klap in mijn bek. Omdat ik 'm gewoon niet verwacht.

Vandaag kreeg ik twee klappen in mijn bek. En dat was nou net een klap teveel.