*zucht*

Na het korte - maar dure - bezoek aan de dierenarts besloten we Bo te trakteren op een extra wandeling door het park. Aan het begin ervan stonden twee auto's geparkeerd. Dat mag daar niet, maar W. en ik zullen mensen niet snel terechtwijzen. De auto's hoorden bij een stel vissers, die onder het genot van drank en spijs de vijver leegvisten.

We liepen er langs en Bo sprintte vooruit, blij als hij was met zijn extra wandeling. Na tweehonderd meter gooide W. de bal in het water. Bo zwom woest naar de overkant. Vanaf de kant van de vissers kwam een schreeuw. "Hey!" Het was geen begroeting, het was een terechtwijzing. Bo mocht niet zwemmen in zijn vijver. Ook niet tweehonderd meter verder. Wij negeerden het en lieten Bo baantjes trekken.

Pas toen we verder liepen werden W. en ik boos. Wie waren zij om ons terecht te wijzen? Zij, die notabene hun auto's midden in een park parkeerden. Beurtelings verzonnen W. en ik een mogelijke repliek. "Hebben jullie een ontheffing van dat parkeerverbod?", "sorry, had niet gezien dat het jullie vijver was" , "waar staat dat je hier mag vissen?". Uiteraard riepen we geen van allen en liepen door.

Een paar honderd meter verder liepen we over een voetgangerspad. Bo liep nog steeds driest door de aangrenzende grasvelden. Een brommer naderde ons met 40 kilometer p/u. In plaats van te remmen, gaf hij flink gas. Hij kondigde zijn komst ook nog aan met luid getoeter.

Kwaad werden we deze keer niet. We gingen braaf aan de kant.