trappenpad

We hadden al een flink stuk door het bos gelopen. Mijn moeder, W. en ik. We waren op weg naar restaurant De Bosrand en alleen mijn moeder wist de weg. Maar eigenlijk ook niet helemaal. We liepen en bleven lopen en uiteindelijk kwamen we bij een steil pad, met ingehakte treden. Dat was een opluchting, want de trap was een van de aanwijzingen van mijn vader. We zaten op de goede weg.

Bij de lange trap met 100 treden stond een bord. W. las hardop wat er stond: "rappenpad". Na 40 trappen zei hij in alle ernst: "wat belachelijk dat het rappenpad heet. Ze hadden het beter trappenpad kunnen noemen".

En zo heette het dan ook.