marco

Met het intro van het liedje "Binnen" van Marco schiet altijd dezelfde herinnering door mijn hoofd.

We zijn onderweg naar de begrafenis van een moeder van een jaarclubgenootje. We zien er tegenop. Een beetje stil zitten we in de auto. Op dat moment wordt de nieuwe nummer 1 gedraaid: "Binnen".

We draaien het volume op 10 en zingen luidkeels mee. We hebben het stiekem best naar onze zin. Op dat moment denken we niet aan het verdriet van onze vriendin op de begraafplaats. Wij voelen geen verdriet, het is onze moeder niet.

Dat heeft me altijd geraakt: dat wij zo uitgelaten waren terwijl we haar moeder gingen begraven.