gezien in het winkelcentrum III

Ik weet - of heb wel eens gehoord - dat het opvoeden van kinderen zwaar is. Het is zwaar en zo nu en dan ondankbaar. Er is nergens een richtlijn en niemand kan je écht vertellen of je het goed doet.

Het is dus zwaar en soms ondankbaar. Laat daar geen misverstand over bestaan.

Maar betekent dat dan dat je je kinderen helemaal niet meer hoeft te corrigeren? Dat je je kinderen gewoon over openbare bankjes heen laat denderen en er 100 keer op laat springen? Dat ze door het winkelcentrum mogen rennen, al gillend? En dat je dat gillen dan ook gewoon over laat gaan in krijsen?

Volgens mij niet. Volgens mij betekent dat alleen dat je af en toe heel hard zucht. En hier en daar een vloek laat donderen tegen je partner. Maar dat je je kinderen wel telkens en opnieuw corrigeert. Want dat, dát is dus opvoeden.

Maar goed. Dat vind ik dus.