buren (2)

Ik heb geen contact met mijn buren. Ik weet wie ze zijn en waar ze wonen. Daar houdt het mee op. Zo nu en dan kom ik eens een buur tegen en dan maak ik wel een praatje. Maar dat zijn van die praatjes die me al snel te lang duren. Bij de buren op de koffie of een borrel, dat doe ik dan ook nooit. Dat vind ik iets te veel burgerlijkheid. En ik woon dan wel samen, maar die burgerlijkheid moet je niet overdrijven.

Gisteravond dook de nieuwe buurvrouw met haar gezicht over de balkonrand. Of we misschien een roseetje kwamen drinken. En geheel tegen onze principes in, deden we dat. Een avond en nacht praatten we over ons studentenleven en machtsmisbruik bij ontgroeningen. Over het leven dat we hadden gehad en wat de toekomst ons nog zou brengen. De avond werd nacht en de rose werd rode wijn. We bleven praten en roken en niemand dacht aan slapen. In het holst van de nacht werden er nog bedrijfsplannen gemeed en vanwege het lege pakje sigaretten gingen we om 5 uur naar huis. Als het aan W. en buurman R. had gelegen, was het nog wel later geworden.

Sommige buren zijn gewoon leuk. En dan hoef je voor een briljante avond niet ver te gaan.